معنی خداپسند در فرهنگ فارسی عمید

خداپسندانه، پسندیدۀ خداوند، به طوری که پسندیدۀ خداوند باشد

معنی خداپسند در لغت نامه دهخدا

عملی که پسندیدۀ خدا باشد. (آنندراج). امری که موجب خوش آمد خدا باشد، کاری که خدا را خوش آید:، تعمیر خویش نکردی نماز بی خللی، خداپسند نمی باشد این چنین عملی.، مخلص کاشی (از آنندراج)

معنی خداپسند - جستجوی لغت در جدول جو

خداپسند

فرهنگ فارسی عمید

خداپسند

لغت نامه دهخدا

دژپسند

بدپسند، دشوارپسند، کسی که امر سخت و دشواری را بپسندد، زاهد، پارسا، پرهیزگار

فرهنگ فارسی عمید

ناپسند

کاری یا چیزی که پسندیده نباشد، ناپسندیده، زشت

فرهنگ فارسی عمید

بدپسند

مشکل پسند، کسی که چیزی را به سختی می پسندد، آنکه برای کسی بدی بخواهد، برای مثال در آن بساط که حسن تو جلوه آغازد / مجال طعن بدبین و بدپسند مباد (حافظ - ۲۲۰)

فرهنگ فارسی عمید

خداوند

خدا، ارباب، خواجه، سرور

فرهنگ فارسی عمید

خودپسند

کسی که کردار و رفتار و صفات خود را پسندیده و بی عیب می داند

فرهنگ فارسی عمید

خدانکند

(خُ نَ کُ نَ)

خدا نکناد. هرگز. ابداً. مقابل خدا کند. اعوذ باﷲ

لغت نامه دهخدا

خردپسند

(خِ رَ پَ سَ)

ممدوح و لایق ستایش و قابل تحسین. (ناظم الاطباء). آنچه او راعقل پسندد. پسندیدۀ عقل. عقل پسند. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خدا کند

(خُ کُ نَ)

کاشکی. (یادداشت بخط مؤلف). یالیت: خدا کند که فلان کار واقع شود. خدا کند که حسن از سفر سالم بیاید. خدا کند که جنگ واقع نشود

لغت نامه دهخدا

خداناپسند

(خُ پَ سَ)

مورد ناخشنودی خدا. آنچه خدا را پسند نیفتد، کنایه از غیرموافق با حقیقت. امر غیرصواب. ناصحیح، نادرست. نااستوار

لغت نامه دهخدا

خودپسند

(چِ دَ / دِ)

کسی که شخص خود را می پسنددو ازخودراضی است. متکبر. مغرور. بی فایده مغرور. (ناظم الاطباء). معجب. (یادداشت بخط مؤلف) :
ندانستی ای کودک خودپسند
که مردان ز خدمت بجایی رسند.
سعدی.
جز این علتش نیست کآن خودپسند
حسد دیدۀ نیک بینش بکند.
سعدی.
گر جلوه مینمائی و گر طعنه می زنی
ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند.
حافظ.
- امثال:
خودپسند خداپسند نبود. (از جامع التمثیل).
خودپسند خلق پسند نیست

لغت نامه دهخدا

خدای پسند

(خُ پَ سَ)

خداپسند. مورد پسند خدا. مقبول خدای. آنچه را که خدای بپسندد:
چون رسیدم بتخت و تاج بلند
کارهایی کنم خدای پسند.
نظامی

لغت نامه دهخدا

خداپسندی

(خُ پَ سَ)

حالت امری که مورد پسند خدا باشد. حالت چیزی که خدا می پسندد

لغت نامه دهخدا

کتخداپسند

(پَ مَ دَ / دِ)

که در او پسند کتخدا باشد. که کدخدا پسندد. مقبول کدخدا، پست. فرومایه. زبون. (ناظم الاطباء)