- خداطلب (پسرانه)
خدا (فارسی) + طلب (عربی) خداجو
معنی خداطلب - جستجوی لغت در جدول جو
- خداطلب (بَ گَ تَ / تِ)
جویندۀ خدا. طلب کننده خدا. جستجوکننده خدا. کنایه از باایمان و متقی است. صوفیان را عقیده آن است که در هرچه نگرند روی حق بینند و از این جهت آنان در همه اشیاء خداطلب و طلبکار خدایند و ’خداطلب’ و ’طلبکار خدا’ در ادبیات صوفیان بسیار دیده میشود و از آن جمله است بیت زیر:
ای آنکه طلب کار خدایی بخود آ
از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا.
؟
ای آنکه طلب کار خدایی بخود آ
از خود بطلب کز تو جدا نیست خدا.
؟
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کسی که به میل و ارادۀ خود حاضر شود کاری را بر عهده بگیرد، داوخواه. داوطلبین غلط است
(دِرَ خَ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
داوخواه. نامزد. دوطلب (در تداول مردم قزوین). خواستار. پیشی جوینده در امری بر دیگران. خواستار پیشی گرفتن و تقدم در نوبت: غزاه مطوعه، غازیان داوطلب دل انگیز.
- سرباز داوطلب، مقابل اجباری. به که بخواست خود بخدمت سربازی درآید.
- داوطلب وکالت، خواهان. وکالت نامزد وکالت
- سرباز داوطلب، مقابل اجباری. به که بخواست خود بخدمت سربازی درآید.
- داوطلب وکالت، خواهان. وکالت نامزد وکالت
(تَ طَمْ مُ)
لغت نامه دهخدا
آگنده گوشت و سطبرساق گردیدن. (از منتهی الارب) (از متن اللغه). مصادر دیگر آن خدل و خدوله است
دادخواه، نامزد، خواستار، پیشی جوینده در امری بر دیگران، خواستار چیزی
داوخواه، راغب، کاندیدا
خواستگار، یک خوٰاستگار
