- خدابینی (خُ)
حالت توجه بخدا داشتن. بخداوند در امور متوجه بودن. خداشناسی:
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه.
سعدی (بوستان).
، حقیقت بینی. حقیقت نگری:
گرت چشم خدابینی ببخشند
نبینی هیچکس عاجزتر از خویش.
سعدی (گلستان)
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه.
سعدی (بوستان).
، حقیقت بینی. حقیقت نگری:
گرت چشم خدابینی ببخشند
نبینی هیچکس عاجزتر از خویش.
سعدی (گلستان)
