- حوثم (حَثَ)
میانه قد از مردم و شتر. (منتهی الارب)
معنی حوثم - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَجَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حوجمه. (آنندراج) (منتهی الارب). گل سرخ. (منتهی الارب) (برهان قاطع). ورد احمر. ورد بر بالای آن نشستن و خوابیدن قطع شهوت کند و قوت باه برطرف شود. (برهان قاطع). گل سرخ و گویند گل سفید و گویند گل صدبرگ. (مهذب الاسماء). رجوع به حوجمه شود
(حَ)
لغت نامه دهخدا
رگ جگر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ترکهم حوث بوث و حوثاً بوثاً، متفرق و پراکنده و پریشان کرد ایشان را. (منتهی الارب)
چیزی که میگردد در سر، (منتهی الارب)، خماری که در سر میگردد، (اقرب الموارد)، چیزی که برمیگردد در سر و سرگیجه، (ناظم الاطباء)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
شکستن چیزی را و کوفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، به سم درخستن اسب زمین را، خون آلود کردن سنگریزه پای را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دویدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (تاج المصادر بیهقی) (ناظم الاطباء) ، گرد کردن. (منتهی الارب) (آنندراج). گرد کردن و جمع نمودن. (ناظم الاطباء)
