معنی حوائض در لغت نامه دهخدا

جمع واژۀ حاجت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). این جمع بر خلاف قیاس است یا مولد یا جمع حائجه است. (منتهی الارب). اصمعی در جواز این انکار دارد و استعمال جمع سالم که حاجات است بهتر باشد و جمع مکسر حاجت حاج است، چنانکه هام جمع هامه. (غیاث) (آنندراج). رجوع به حاجت شود

جَمعِ واژۀ حاجت. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). این جمع بر خلاف قیاس است یا مولد یا جمع حائجه است. (منتهی الارب). اصمعی در جواز این انکار دارد و استعمال جمع سالم که حاجات است بهتر باشد و جمع مکسر حاجت حاج است، چنانکه هام جمع هامه. (غیاث) (آنندراج). رجوع به حاجت شود

لغت نامه دهخدا

حوایض

(حَ یِ)

جمع واژۀ حایضه. (ناظم الاطباء). جمع واژۀ حایضه، یعنی زن بی نمازشده. (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حوامض

(حَ مِ)

جمع واژۀ حامضه. (منتهی الارب). رجوع به حامضه شود

لغت نامه دهخدا

حائض

(ءِ)

نعت فاعلی از حیض. حائضه. زن خون دیده. زن ناپاک. زن بی نماز. زن حیض فتاده. عارک. دارس. ارهون. طامث. لک دیده