معنی حلباه - جستجوی لغت در جدول جو

حلباه

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از حلبه — تصویر حلبه

گروه اسبان که در مسابقۀ اسب دوانی شرکت کنند، اسب هایی که برای شرکت در اسب دوانی از هر جا بیاورند و آماده کنند

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از حلبه — تصویر حلبه

شنبلیله، گیاهی علفی و یک ساله، با شاخه های نازک و گل های زرد که به عنوان سبزی خوراکی و معمولاً به صورت پخته مصرف می شود، شملید، شنبلید، شلمیز

فرهنگ فارسی عمید

(حُ لَ بِ طَ)

صد شتر و زاید از آن هر قدر که باشند.
- ضأن حلبطه، صد میش و دو صد میش. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). از شتر صد عدد و از میش صد یا دویست عدد. (از متن اللغه)

لغت نامه دهخدا

(حَ)

حلاه سیف و حلی سیف، پیرایۀ شمشیر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ بَ)

گروه اسبان رهان. (منتهی الارب) ، اسبان که فراهم گیرند مسابقت را. (مهذب الاسماء). اسبان که بجهت دوانیدن جمع کنند از هر جا در یک اصطبل. (منتهی الارب) ، مجازاً، به معنی میدان. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، مردم که برای یاری آینداز هر سوی. ج، حلائب و حلبات. (منتهی الارب) ، یکی حلب. یکبار دوشیدن. (از اقرب الموارد)

گروه اسبان رهان. (منتهی الارب) ، اسبان که فراهم گیرند مسابقت را. (مهذب الاسماء). اسبان که بجهت دوانیدن جمع کنند از هر جا در یک اصطبل. (منتهی الارب) ، مجازاً، به معنی میدان. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، مردم که برای یاری آینداز هر سوی. ج، حلائب و حلبات. (منتهی الارب) ، یکی حَلب. یکبار دوشیدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(حَ لَ بَ)

جمع واژۀ حالب. مردان دوشنده. (منتهی الارب). رجوع به حالب شود

لغت نامه دهخدا

(حُ بَ)

سیاهی صرف و محض. (ناظم الاطباء) ، درخت عرفج، درخت قتاد که مثل سوزن خار دارد، شنبلید. (منتهی الارب). شنبلیله

لغت نامه دهخدا

(حُ لُ بَ)

شنبلید. (منتهی الارب). شملید. (نصاب). حلبه بپارسی شمبلید، گرم و خشک است در دوم سینه نرم دارد و سرفه را دفع کند و ضیق نفس را سودمند آید و باه برانگیزاند و چون ده مثقال از او بکوبند و بپزند و به آبی که دو مثقال بوره ارمنی در او حل کرده باشند سرشته طلا کنند، صلابت سپرزرا ببرد و چون در طبخش نشینند حیض بگشاید و درد رحم را زایل گرداند. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به حلبه شود، نوعی از طعام لزجه که از دانۀ شنبلید و خرما یا دیگر دانه ها پزند. (منتهی الارب)

شنبلید. (منتهی الارب). شملید. (نصاب). حلبه بپارسی شمبلید، گرم و خشک است در دوم سینه نرم دارد و سرفه را دفع کند و ضیق نفس را سودمند آید و باه برانگیزاند و چون ده مثقال از او بکوبند و بپزند و به آبی که دو مثقال بوره ارمنی در او حل کرده باشند سرشته طلا کنند، صلابت سپرزرا ببرد و چون در طبخش نشینند حیض بگشاید و درد رحم را زایل گرداند. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به حُلبَه شود، نوعی از طعام لزجه که از دانۀ شنبلید و خرما یا دیگر دانه ها پزند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حَ)

گل پارۀ سیاه، آهوی مادۀ سیاه

لغت نامه دهخدا

(حِ)

حلبلاب لاغیه است. و گویند لبلاب کبیر است. رجوع به لبلاب شود

لغت نامه دهخدا

(حَ لَ)

جمع واژۀ حلبه. (منتهی الارب). رجوع به حلبه شود

لغت نامه دهخدا

مئآت الوف الوف در مراتب شانزده گانه عدد نزد فیثاغوریین. (رسائل اخوان الصفا) (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(حُلْ لَ)

گیاهی است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و آن مانند ماش است. (نزهه القلوب)

لغت نامه دهخدا

(حَ نَ)

ماده شتران شیردار. (منتهی الارب). اشتر بشیر. (مهذب الاسماء).
- ناقه حلبانه رکبانه، شتر شیری و سواری. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حُ لَ بِ دَ)

ضأن حلبده، میش سطبر. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(حِ بِ دَ)

مؤنث حلبد. (منتهی الارب). رجوع به حلبد شود

لغت نامه دهخدا

(تَصْ)

رفتن. (منتهی الارب) (آنندراج). حلبس الرجل، ذهب. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شنبلید شنبلیله، سیاهی، خوراک زایو مسابقه اسب دوانی، اسبان مسابقه. شنبلیله

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از حلبه — تصویر حلبه

((حَ بَ یا بِ))

مسابقه اسب دوانی، اسبان مسابقه

فرهنگ فارسی معین