- حقب (حِ قَ)
جمع واژۀ حقبه. (منتهی الارب). رجوع به حقبه شود
معنی حقب - جستجوی لغت در جدول جو
- حقب (حُ قُ)
جمع واژۀ حقاب. (از منتهی الارب). رجوع به حقاب شود
- حقب (تَ)
حقب بعیر، دشوار شدن بول بر شتر از سختی رسن تنگ. بند شدن بول شتر ازافتادن حقب بر غلاف نرۀ وی، حقب مطر وغیره، بند آمدن باران و جز آن، حقب معدن، نیافتن چیزی در کان پس از جستن. (منتهی الارب)
- حقب (حَ)
پالان شتر. رجوع به مادۀ قبل شود
- حقب (حَ قَ)
پالان اشتر، تنگ شتر که متصل به تهیگاه وی باشد. (منتهی الارب). تنگ که بر شتر بندند. نوار میان بند شتر. تنگ پالان شتر. رسن میان شتر. ج، احقب. (مهذب الاسماء) ، کمر زنان که بر میان بندند. حقاب، چیزی است که زنان پیرایه را بدان آویخته بر میان بندند. (منتهی الارب). ج، احقاب
- حقب (حُ / حُ قُ)
هشتاد سال و زیادت از آن. (اقرب الموارد). مدت هشتاد سال یا بیش از آن. هشتاد سال. (مهذب الاسماء) ، روزگار. (منتهی الارب) (از دهار) (مهذب الاسماء). دهر. (از اقرب الموارد). روزگاردراز. زمان دراز، سال. و گویند سالها. ج، احقاب، احقب، حقاب. (اقرب الموارد) :
هست هفتصدساله راه آن حقب
که بکرد او عزم در سیران حب.
مولوی
هست هفتصدساله راه آن حقب
که بکرد او عزم در سیران حب.
مولوی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(حَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث احقب، کوهچۀ دراز سر به آسمان که کمربندی از خاک گرداگرد وی باشد. او القاره الطویله التی فی وسطها تراب اعفر برّاق مع برقه سائره. (منتهی الارب)
(مُ قَ)
لغت نامه دهخدا
شتر تنگ بربسته، درحقبه نهاده. (از منتهی الارب) ، آن که در سواری ردیف کسی باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)
(مُ قِ)
لغت نامه دهخدا
فصل خشک و بی باران. (ناظم الاطباء) ، آن که در کان چیزی نیابد، سواری که در ترک خود چیزی بندد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) ، تنگ بندنده بر شتر. (آنندراج) ، آنکه کسی را در ردیف خود کند در سواری. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). آنکه پس خود سوار کند کسی را بر شتر. (آنندراج)
(اَ قَ)
لغت نامه دهخدا
خر وحشی که درشکم وی سپیدی باشد، یا تنگ بستنگاه وی سپید باشد. گورخر که تهیگاه او از هر دو سوی سپید باشد. خر دشتی که در شکم او سفیدی بود. مؤنث: حقباء. ج، حقب، خلجان در دل: مااحکاء فی صدری، نخلید آن در دل من، احکاء عقده، بستن گره. گره را استوار بستن
(اَ قَ)
لغت نامه دهخدا
ابن احمر. عمرو بن احمر باهلی شاعر معروف که شعرش اغلب در لغت مورد استشهاد است و عادهً نام او نیاورند و به قال ابن احمر اکتفا کنند. (مرصع) ، فرومایگان، خلایق
نام یکی از جنیان که از پیغامبر صلی الله علیه قرآن شنیده است، بر خارش داشتن. خاریدن خاستن: احکنی رأسی، خاریدن خواست سر من. (منتهی الارب)
نام یکی از جنیان که از پیغامبر صلی الله علیه قرآن شنیده است، بر خارش داشتن. خاریدن خاستن: احکنی رأسی، خاریدن خواست سر من. (منتهی الارب)
(حُ بَ)
لغت نامه دهخدا
آرامش باد. (منتهی الارب). و این یمانی است. (از اقرب الموارد) ، مدت هشتاد سال. (غیاث از منتخب) (مهذب الاسماء). ج، حقب
(حِ بَ)
لغت نامه دهخدا
مدتی از روزگار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). روزگار. پاره ای از زمانه، سال. (از اقرب الموارد). ج، حقب، حقوب
شمردن، عدد فقط، تنها، منحصراً، بسنده، کافی، بس فقط، تنها، منحصراً، بسنده، کافی، بس بر طبق، بر وفق، بدستور، بنابر، موافق بر طبق، بر وفق، بدستور، بنابر، موافق
کشت، کشت سبز، کشت نو رسته، زمین آماده کشت کشتگاه کجاوه، شکم پیچ از بیماری های دامی
