معنی حفنکی - جستجوی لغت در جدول جو

حفنکی

لغت نامه دهخدا

حسنکی

(حَ سَ نَ)

منسوب به حسنک: رسمهای حسنکی، رسمهای ظالمانه: رسمهای حسنکی را بردارند. (تاریخ بیهقی ص 36 و 402)

لغت نامه دهخدا

حفنجی

(حَ فَ جا)

مرد سست که بکسی از او منفعت نرسد

لغت نامه دهخدا

حفلکی

(حَ فَ کا)

ضعیف. حفنکی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حفنی

محمد بن سالم بن احمد حفناوی شافعی. ملقب به نجم الدین یا شمس الدین (1101- 1181 هجری قمری). از دانشمندان وعرفاست. او در حفنه تولد و پرورش یافت و به قاهره رفت و به حفظ متون اشتغال ورزید. و در تحصیل علوم و فنون همت گماشت تا بمقام افتاء نائل گردید و بتدریس مشغول شد. طریقۀ خلوتیه را از مصطفی بکری آموخت و درترویج آن کوشید. تألیفاتی دارد. او راست: 1- حاشیه ای بر شرح الهمزیۀ ابن حجر. بنام انفس نفایس الدرر که در حواشی کتاب المنح المکیه فی شرح الهمزیه بچاپ رسیده است. 2- حاشیه بر رسالۀ وضع و چند حاشیه و شرح دیگر. (سلک الدرر ج 4 ص 49 و الخطط الجدیده ج 10 ص 74)

لغت نامه دهخدا

حفنی

بمعنی جنگی، و فینحاس (یعنی راست) ، هر دو پسران عالی رئیس الکهنه اند که در منصب و گناه و موت شرکت داشته اند و نمونۀ تهاون و تأخیر در امورات تربیت اهالی خانه میباشند، زیرا که ایشان همواره تابع شهوات نفسانی و دنیوی و شرارت گردیده در وقتی که تابوت عهد از بنی اسرائیل گرفته شد. (اسمو 1:3 و 2:2 1- 17 و 22- 26 و 24 و 4:11). و هر دو هلاک شدند. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

فنکی

(فَ نَ)

منسوب به فنک که از قرای سمرقند است. (سمعانی)

لغت نامه دهخدا

فنکی

(فَ نَ)

فنک بودن. مانند فنک شدن یا بودن. به کنایت، لطافت. لطیف و نرم بودن:
ای که خرچنگ و خارپشتی تو
صدفی آید از تو نه فنکی.
انوری

لغت نامه دهخدا

معنی حفنکی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما