معنی حظیظ در فرهنگ فارسی معین

متمتع، بابهره، کامیاب، خوشبخت

معنی حظیظ - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ لغت هوشیار

فرهنگ فارسی معین

نگهبان، نگاهدار، زنهار دار نگاهبان نگاهدار مراقب: (خدا حفیظ و علیم است)

زن خوشبخت و گرامی در نزد شوهر

جمع حظ، بهره ها بخت ها جمع حظ بهره ها برخورداریها، خوشیها، بدبختیها

زن برگزیده و عزیز در نزد شوهر، سوگلی

نگه دارنده، نگهبان، مراقبت کننده، از نام های خداوند

حظ ها، خوشی ها، لذت ها، بهره ها، نصیب ها، جمع واژۀ حظ

آب گشن، آب زن

سیر، انبوهی، دلتنگی، گرانباری

((حَ))

نگاهبان، نگاهدار

((حَ یِّ))

زن گرامی دلارام