معنی حصیب در لغت نامه دهخدا

صحابی است و حدیثی بدو منسوب است (الاصابه ج 2 ص 79). اصطلاح صحابه، جمع «صحابی»، به گروهی از مسلمانان صدر اسلام گفته می شود که با پیامبر اسلام (ص) همراه بودند، ایمان آوردند و در اسلام باقی ماندند. این افراد تأثیر عمیقی در شکل گیری جامعه اسلامی، نگارش قرآن، و گسترش اصول عقاید اسلامی داشتند. از نظر تاریخی و مذهبی، صحابه منبعی معتبر برای شناخت دین و آموزه های پیامبر اکرم محسوب می شوند.، او راست: الموالید و تحویلها فی احکام النجوم. (کشف الظنون)، او راست: کتاب البیطره. (ابن الندیم)

معنی حصیب در لغت نامه دهخدا

وادیی است به یمن و زبید در این وادی واقع است. و زنان حصیب بحسن و جمال بر دیگر زنان یمن فایقند واز این جاست مثل: اذا دخلت الحصیب فهرول. یاقوت از جمحی نقل کند که حصیب نام آن شهر است و زیبد نام وادی آن است. و نسبت بدان حصیبی است. (معجم البلدان)

معنی حصیب - جستجوی لغت در جدول جو

حصیب

لغت نامه دهخدا

حصیب

لغت نامه دهخدا

حسیب

(پسرانه)

آنکه دارای حسب و نسب است، بزرگوار

فرهنگ نامهای ایرانی

حصیل

(پسرانه)

نام گیاهی است

فرهنگ نامهای ایرانی

حبیب

(پسرانه)

دوست، یار، معشوق

فرهنگ نامهای ایرانی

مصیب

(پسرانه)

آنکه حقیقت امری را دریافته باشد، درستکار

فرهنگ نامهای ایرانی

حصیر

فرشی که از نی یا برگ درخت خرما بافته شده است، بوریا

فرهنگ فارسی عمید

حبیب

یار، دوست، معشوق، محبوب

فرهنگ فارسی عمید

خصیب

پر حاصل، پر آب و علف

فرهنگ فارسی عمید

نصیب

بهره، حظ، بخت و اقبال

فرهنگ فارسی عمید

عصیب

نوعی غذا که از رودۀ آکنده از دل و جگر درست می کنند، جگرآکند

فرهنگ فارسی عمید

حجیب

پرده، چیزی که برای جلوگیری از نور جلو پنجره یا در نصب می کند برای مثال چون دیگران ز دل نروی گر روی ز چشم / کاندر میان جانی و از دیده در حجیب (سعدی۲ - ۳۲۰)

فرهنگ فارسی عمید

حسیب

محاسب، حساب کننده، دارای حسب و کرم، بزرگوار

فرهنگ فارسی عمید

حلیب

شیر، به ویژه شیر گاو یا گوسفند، شراب خرما

فرهنگ فارسی عمید

حصید

آنچه از مزرعه درو کرده باشند، درو شده

فرهنگ فارسی عمید

تحصیب

(اِقْ وِ)

ریگ درافکندن و سنگ انداختن. (تاج المصادر بیهقی) (آنندراج) ، سنگ ریزه گستردن در مکان. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (ناظم الاطباء) ، ساعتی به شب خفتن در محصّب که مابین مکه و منی است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) : ان عمر کان یری التحصیب سنّهً. (اقرب الموارد)

ریگ درافکندن و سنگ انداختن. (تاج المصادر بیهقی) (آنندراج) ، سنگ ریزه گستردن در مکان. (اقرب الموارد) (قطر المحیط) (ناظم الاطباء) ، ساعتی به شب خفتن در مُحَصَّب که مابین مکه و منی است. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) : ان عُمَرَ کان یری التحصیب سُنَّهً. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حصیبی

(حُ صَ)

نسبت است به حصیب پدر یزید بن الحصیب اسلمی. (الانساب)

لغت نامه دهخدا

خصیب

شهر بزرگ فراخشهر، گشاده دست نیکو کار

معنی حصیب - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما