معنی حسرتان - جستجوی لغت در جدول جو

حسرتان

لغت نامه دهخدا

حچرغان

موضعی بشمال غربی ارمنیه

لغت نامه دهخدا

حسیوان

(حَ)

قسمی از بسویعنی نوعی از غورۀ خرما. (از یادداشتهای مؤلف)

لغت نامه دهخدا

حسینان

(حُ سَ)

شهری است از هندوستان، گرمسیر بر صحرا نهاده. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

حجبتان

(حَ جَ بَ)

دوتنکی سرین که مشرفند بر تهیگاه یا دو استخوان بالای زهار که مشرفند بر شکم از چپ و راست. دو تیزی ورک که مشرف است بر خاصره یا دو استخوان بالای عانه که مشرف بر مراق بطن است از راست و چپ، دو استخوان سرین اسب که مشرفند برشکم وی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

حدقتان

(حَ دَ قَ)

تثنیۀ حدقه در حالت رفعی. رجوع به حدقه شود

لغت نامه دهخدا

حدرجان

(حِ رِ)

کوتاه بالا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حدرجان

(حِ رِ)

ابن مالک اسدی یمانی. وی با برادرش اسود بن مالک بر پیغمبر وارد شد و ایمان آورد. ابن منده گوید: فقط اسحاق رملی او را یاد کرده و ابن حجر گوید هر دو مجهول هستند. (الاصابه قسم اول ج 1 ص 45 و قسم اول حرف حاء ج 1 ص 331)

لغت نامه دهخدا

حسنیان

(حُ نَ)

حسنیین. تثنیۀ حسنی ̍. ظفر و شهادت: قل هل تربصون بنا الا احدی الحسنیین. (قرآن 52/9). گفته اند مراد دو فرجام نیکو است که عبارت از نصرت و شهادت باشد. و برای تأویل نصرت و شهادت به خصلتین صفت مؤنث آمده است

لغت نامه دهخدا

حبردان

(حِ)

دوات، چه حبر مداد را گویند. یحیی کاشی در صفت تاریکی شب گوید:
یک قلم، از تیرگی شب، جهان
پر ز سیاهی شده چون حبردان.
(آنندراج)

لغت نامه دهخدا

حسنیان

(حُ نَ)

بصورت تثنیه حسنی ̍ نام موضعی است در شعر. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

حسنیان

(حَ سَ)

جمع واژۀ حسنی. منسوبان به حسن

لغت نامه دهخدا

حسنجان

(حَ سَ)

دهی از دهستان ملایعقوب بخش مرکزی شهرستان سراب در 12هزارگزی جنوب خاوری سراب و هشت هزارگزی راه سراب - اردبیل. جلگه و معتدل است. 426 تن سکنۀ شیعۀ ترک زبان دارد. آب آن از نهر و چاه و محصول آن غلات، حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان قالی بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

حسنجان

(حَ سَ)

آل حسنجان، صاحب کشف الظنون در ذیل قصیدۀ بردۀ بوصیری گوید: یکی از شارحین آن اسعد بن سعدالدین مفتی از آل حسنجان مشهور است

لغت نامه دهخدا

حارثان

(رِ)

مراد حارث بن ظالم بن جذیمه بن یربوع بن غیظبن مره و حارث بن عوف بن ابی حارثه بن مره بن نشبه بن غیظبن مره صاحب الحماله است و از قبیلۀ باهله. منظور حارث بن قتیبه و حارث بن سهم بن عمرو بن ثعلبه بن غنم بن قتیبه است. رجوع به تاج العروس و منتهی الارب شود

لغت نامه دهخدا

حارکان

(رِ)

محلی است در شمال فارس

لغت نامه دهخدا

حرقتان

(حُ رَ قَ)

دو قبیلۀ تیم و سعد پسران قیس بن ثعلبه بن حکابه از دختر نعمان

لغت نامه دهخدا

حلبتان

(حَ بَ)

بامداد و شام. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حیرتان

(رَ)

تثنیۀ حیره. حیره و کوفه. (منتهی الارب). تثنیۀ حیره و کوفه، با تغلیب. زیرا پایتخت ملوک عرب بوده است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

حمریان

(حُ)

دهی جزء دهستان کزازعلیا بخش سربند شهرستان اراک. کوهستانی و سردسیری است. سکنۀ آن 402 تن. آب آن از رود خانه کزاز و محصول آن غلات، چغندرقند، انگور، بنشن و قلمستان. شغل اهالی زراعت، جاجیم و ژاکت بافی است. راه مالرو دارد و از راه شوسۀ اراک به ملایر اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

حرستان

(حَ رَ)

نام محلی کنار راه اصفهان به گلپایگان، میان بیدهند و باباسلطان در 158300گزی اصفهان

لغت نامه دهخدا

حسرتا

(حَ رَ)

دردا. درداو حسرتا! لفظی که نمودن تحسر را گویند:
حسرتا کان تن سررشته ز جان
صید گردون ناکس دون شد.
مسعودسعد.
دردا و حسرتا که عنانم ز دست رفت
دستم نمی رسد که بگیرم عنان دوست.
سعدی

لغت نامه دهخدا

حسران

(حَ)

حسیر. حسر. آرمان خوار. (مهذب الاسماء). دریغخوار. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

حارقتان

(رِ قَ)

سرهای دوران در دو سرین، دو پی است در سرین

لغت نامه دهخدا

بصرتان

(بَ رَ)

بصره و کوفه که این هر دو مقام مرکز علوم اند. (آنندراج). بصیغۀ تثنیه، نام شهر بصره و کوفه. (ناظم الاطباء). بصره و کوفه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)