- حزه (حُزْ زَ)
نیفه. حجزه. (منتهی الارب) ، گردن. (منتهی الارب) ، پارۀ گوشت. (مهذب الاسماء). پارۀ گوشت به درازا بریده یا خاص است به جگر. (منتهی الارب). ج، حزز
معنی حزه - جستجوی لغت در جدول جو
- حزه (حَزْ زَ)
یکی حزّ، وقت. هنگام
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ حِزْ زَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ حزیز، پر شدن، احزیزام مکان، درشت گردیدن آن، احزیزام رجل، کلان شکم شدن مرد از پری. (منتهی الارب)
(حَزْ زَ)
لغت نامه دهخدا
شهری کوچک نزدیک اربل از سرزمین موصل و در آن پارچه های حزی از پنبه سازند. و سابقاً قصبۀکورۀ اربل بوده است، و اردشیر بن بابک نخستین کس است که آنرا بساخت. (معجم البلدان). و برخی بجای اربل ’بابل’ گفته اند. ابن بلخی در عداد شهرهائی که اردشیرساخته نام این شهر را آورده است. (فارسنامه ص 60)
(حَزْ زَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است میان نصیبین و راس عین، بالای خابور. (معجم البلدان). و در مراصدالاطلاع گوید بین نصیبین و خابور. و در آن جنگی میان تغلب و قیس رخ داد. (معجم البلدان) (المعرب جوالیقی، ص 125)
(حَزْ زَ)
لغت نامه دهخدا
موضعی بحجاز و نام آن در شعر کثیر عزه آمده است، و ابن سکیت حزه را در آن شعر نام جائی دانسته. لیکن یاقوت گوید: ظاهراً حزه نام شتر شاعر بوده است. (معجم البلدان)
از نام های تازی، شیر بیشه، تره تیزک از گیاهان تره تیزک، از اعلام مردان است
زفتی، تنگاندن تنگ کردن، تیز دادن، پیچیدن، افشردن دسته گروه، گروه مرغان، پالان کوچک
