معنی حرز در فرهنگ فارسی عمید

حفظ کردن، نگهبانی کردن، نگه داشتن

معنی حرز در فرهنگ فارسی عمید

تعویذ، پناهگاه، جای امن

معنی حرز در لغت نامه دهخدا

اندازه کردن. خَرْص. تقدیر. تخمین. دید زدن. تخمین کردن. تقدیر کردن. (زوزنی). تخمین کردن کشت و میوه را. حرازی کردن، در بعض حواشی مثنوی مولانا جلال الدین بلخی در ترجمه کلمه حرز بیت ذیل، حرز را حدس ترجمه کرده اند:، گوش را رهن معرف داشتن، آیت محجوبی است و حرز و ظن.، مولوی.،، دروغ گفتن. (زوزنی)، ابدال است از حرس. نگاهداشت. (منتهی الارب). حفظ. نگاه داشتن:، مهتران از بهر حرز مال خود سازند گنج، او ز حرز مال باشد روز و شب در احتراز.، سوزنی.، باریتعالی بندگان مخلص خویش را در حرز امان میگرفت. (ترجمه تاریخ یمینی چ 1272 ص 293). در حیاطت حفظ و صیانت حرز باریتعالی از این غمرات بسلامت بیرون افتاد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 408)، بسیار پرهیزکار گردیدن، استوار گردیدن جای و مکان

معنی حرز در لغت نامه دهخدا

آنچه بدان گردن بندند، جوز تراشیدۀ هموارکه کودکان بدان جوز بازند، چیزی که براو گرو بندند و آنرا خطر نیز گویند، هر چیز نگاهداشته شده و بازداشتۀ از غیر. ج، احراز

معنی حرز در لغت نامه دهخدا

تعویذ. (محمود بن عمر ربنجنی). پنام. چشم پنام. طلسم. عوذه. دعائی مأثور اعم از خواندنی و آویختنی. ج، احراز:، حرز است مگر نامش کز داشتن او، آزاد شود بنده و به گردد بیمار.، فرخی.، منصور که حرز مدح او دائم، بر گردن عقل و طبع و جان بندم.، مسعودسعد.، پیوسته چو ابر و شمع میگریم، وین بیت چو حرز و مدح میخوانم.، مسعودسعد.، ولیک از همه پتیاره ایمن از پی آنک، مدیح صاحب خواندم همی چو حرز ز بر.، مسعودسعد.، این قوت بازوی ظفر از پی آنست، کز نعمت حرز است به بازوی ظفر بر.، سنائی.، چرخ را توقیع او حرز است چون او برکشد، آن سعادت بخش مریخ زحل وش در وغا.، خاقانی.، هین بگو ای فیض رحمت هین بگو ای ظل حق، هین بگو ای حرز امت هین بگو ای مقتدا.، خاقانی.، ببین مثال خلافت بدست نورالدین، که بهر دست سلاطین کنند حرز کمال.، خاقانی.، هر هشت حرف افضل ساوی است نزد من، حرزی که هفت هیکل رضوان شناسمش.، خاقانی.، چون حرز توام حمایل آمود.، نظامی.، من بدو داده حرز خانه خویش، خوانده او را سگ شبانۀ خویش.، نظامی.، بفرمود از عطا عطری سرشتن، بنام هر کسی حرزی نوشتن.، نظامی.، گر حرز مدح او رابر خطّ بحر خوانند، ماهی ّ بی زبان را بخشد زبان قاری.، سیف اسفرنگ.، بیرون نشود عشق توام یک نفس از دل، کاندر ازلم حرز تو بستند به بازوی.، سعدی.، شکسته متاعی که در حرز تست، از آن به که دردست دشمن درست.، (بوستان).، یاسین کنند ورد و به طاها کشند تیغ، قرآن کنند حرز و امام مبین کشند.، وصال.، - امثال:، هیچ حرزی چو دل خود به خدا بستن نیست.، درباره حرزها و تعویذهای مذهبی مجلد دعا از کتاب بحارالانوار و ’مجمع الدعوات’ و درباره تاریخ آنها جلد هشتم ذریعه و جلد اول فهرست پیشین سپهسالار و جلد اول فهرست کتاب خانه دانشگاه دیده شود، پناه گاه. (مهذب الاسماء). پناه. ستر. کنف، جای استوار. محل محکم. ج، احراز. تهانوی گوید: موضعی را گویند که محصور و استوار و محکم بنا شده باشد چنانکه گویند: احرزه، وقتی چیزی را در محلی استوار نهاده باشند، کذا فی المغرب. و در شرع جائی یا چیزی را نامند که مال را در آنجا حفظ کنند، یعنی مکانی مانند خانه و دکان و خیمه و خود شخص. و مُحْرَز بصیغۀ اسم مفعول از اِحراز، ما لایعده صاحبه مضیعاً. کذا فی البحر الرائق فی کتاب السرقه فی فصل الحرز. و در فتح القدیر گوید: حرز در لغت جائیست که چیزی را در آن محفوظ و نگاه دارند، و همچنین است در شرع، جز آنکه در شرع قید مال شده است، یعنی مکانی که مال را در آنجا نگاه دارند، مانند خانه و دکان و خیمه و شخص. (کشاف اصطلاحات الفنون) :، ز بی حرزی در آن خاک خرابه، مسلمان پخته کافر خورده تابه.، نظامی (الحاقی).، یشتاسف در این قلعه رفت و حصار کرد و حرز خود ساخت. (تاریخ قم ص 78)