- حدا
سرود و آوازی که شتربانان عرب هنگام راندن شتر می خوانند، راندن شتر با خواندن سرود و آواز
معنی حدا - جستجوی لغت در جدول جو
- حدا (تَ شَجْ جُ)
راندن شتر به نغمت. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی)
- حدا (حَ)
جمع واژۀ حداءه. (منتهی الارب). تبرهای دوسر. تورهای دوسر. تبرتیشه ها
- حدا (حُ)
غناء. آواز. نخستین بار برای آوازی که شتر را بدان رانند بکار رفته چنانکه ’عوذه’ برای آوازهای سحری و هر دو از یک ریشه است. زیرا که حاء به عین و دال به ذال بدل شود. (نشوء اللغه العربیه صص 160-161)
- حدا
زجر کردن و راندن شتران را بسرود و آواز، سرود و آواز ساربانان برای راندن شتران
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پوشیدن لباس سیاه در مرگ کسی، جامۀ ماتم پوشیدن، لباس سیاهی که در مرگ کسی بر تن می کنند، جامۀ ماتم
(حَدْ دا)
لغت نامه دهخدا
نام قبیله ای است. (مهذب الاسماء). بطنی از بنی مراد است. (سمعانی 159). و گاهی حدا بقصر خوانند
(حِدْ دا)
لغت نامه دهخدا
نام وادئی میان جده و مکه. بدانجا قلعه و نخلستانی است و سپس آنجا را حد مینامیدند. (معجم البلدان)
(حُ)
لغت نامه دهخدا
شعبه ای از قبیلۀ حنیکه منشعب از بنی اشعر. (تاریخ قم ص 283). بنوحدال یا بنوحداله قبیله ای است. (منتهی الارب)
(حِ)
لغت نامه دهخدا
موضعی است به حزن بنی یربوع و یوم حداب، نام جنگی است عرب را بدانجای میان قبیلۀ بکر بن وائل با بنی سلیط. (معجم البلدان)
(تَ شَجْ جُ)
لغت نامه دهخدا
راندن. سوق. حدو. زجر. زجر کردن و راندن شتران را بسرود و آواز. (منتهی الارب). راندن شتران با نغمۀ حدی، حداء لیل نهار را، تابع گردیدن شب روز را. (از منتهی الارب) ، حداء بر، انگیختن بر. (از منتهی الارب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
برگردانیدن. (از منتهی الارب) ، یاری دادن. باز داشتن از ظلم. (از منتهی الارب) ، پناه گرفتن به. (از منتهی الارب). برچفسیدن بمکان. (از منتهی الارب) ، خشم گرفتن بر. (از منتهی الارب) ، گسسته شدن سلا در شکم گوسفندو مبتلا شدن او به درد و بیماری. (از منتهی الارب)
(حَ)
لغت نامه دهخدا
تبرتیشه. (دستور اللغۀ ادیب نطنزی). تور دوسر. (مهذب الاسماء). ج، حداء
یکی حداء. و رجوع به حداه شود
یکی حداء. و رجوع به حداه شود
(حُدْ دا)
لغت نامه دهخدا
یکی از محال بصره قدیم است که بنام بنوحدان، فرزندان حدان بن شمس ازدی معروف شده است. (معجم البلدان). قلقشندی گوید: بنوحدان بطن دوم از جذام است و دیار ایشان در دیر الحمیره است. (صبح الاعشی ج 1 ص 334)
(حَدْ دا)
لغت نامه دهخدا
ابن شمس بن عمرو بن غنم. از طائفۀ أزدشنوءه، از بنی قحطان. جدی است جاهلی. ضبیره بن شیبان از فرزندان او است. (معجم البلدان) (اعلام زرکلی ص 214 از نهایه الارب صص 191-192)
(حَدْ دا)
لغت نامه دهخدا
عامر بن ربیعه بن تیم الله. خوش آواز بودو بعلت بیماری آوازش دیگرگون شد. (انساب سمعانی)
(حَدْ دا)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان تبادکان بخش حومه شهرستان مشهد واقع در 8 هزارگزی خاور مشهد و 3 هزارگزی خاور کشف رود، جلگه و معتدل است. رودخانه از آن گذرد. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و مالداری است و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9)
(حُدْ دا)
لغت نامه دهخدا
جماعتی که سخن کنند. جمع است برخلاف قیاس حملاً علی نظیره سامر و سمار: فوجدت (فاطمه) عنده (النبی) حداثاً، ای جماعه یتحدثون. (منتهی الارب)
(حَدْ دا)
لغت نامه دهخدا
دربان. دروان. (مهذب الاسماء). بواب: لایقاس الملائکه بالحدادین. (ابوبکر بن ابی قحافه). حاجب. دربان. (ناظم الاطباء) ، زندانبان. بندیوان. سجان. (اقرب الموارد). ج، حدادون و حدادین، آهنگر. قین. (منتهی الارب). نسبت است به بیع و شراء و عمل حدید. (سمعانی). بائعالحدید و معالج آن. (اقرب الموارد) ، زرّاد. (اقرب الموارد) (از لسان العرب) :
نبینی که پولاد را چون ببرد
چو صنعت پذیرد ز حداد سوهان.
ناصرخسرو.
کردۀ قصار پس عقوبت حداد
این مثل است آن اولیای صفاهان.
خاقانی.
، مقابل تعزیر. حدزن. حدزننده. (ناظم الاطباء). حدراننده. ج، حدادون و حدادین، خمّار. (تاج العروس). می فروش
نبینی که پولاد را چون ببرد
چو صنعت پذیرد ز حداد سوهان.
ناصرخسرو.
کردۀ قصار پس عقوبت حداد
این مثل است آن اولیای صفاهان.
خاقانی.
، مقابل تعزیر. حدزن. حدزننده. (ناظم الاطباء). حدراننده. ج، حدادون و حدادین، خمّار. (تاج العروس). می فروش
راندن سوق، زجر کردن، و راندن شترانرا بسرود و آواز، سرود ساربان برای راندن اشتران زجر کردن، و راندن شتران را بسرود و آواز، سرود و آواز ساربانان برای راندن شتران
منتها، غایت تیز چون کارد و شمشیر و امثال آن، مرد تیز فهم تیز چون کارد و شمشیر و امثال آن، مرد تیز فهم آهنگر آهنگر
