- حباقا (حَ)
بلغت سریانی، داروئیست که آنرا حندقوقی و بفارسی اندقوقو گویند. منافع بسیار دارد. (برهان قاطع). حندقوقی. (بحر الجواهر). و بعضی گویند حندقوقی برّی است. ذرق. لوطوس آغریوس. رجوع به لوطوس آغریوس و طریفلن شود
معنی حباقا - جستجوی لغت در جدول جو
- حباقا
سریانی شبدر خود رو شبدر وحشی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اَ)
لغت نامه دهخدا
ابقاآن. پسر هلاکو. پس از مرگ پدر در سال 663 ه. ق. در مراغه به تخت سلطنت نشست و پس از 17 سال و چند ماه فرمانروائی در همدان مسموم شد و درگذشت. شمس الدین جوینی وزیر او بود و نجم الدین قزوینی و مؤیدالدین عرضی و فخرالدین مراغی و قطب الدین شیرازی و محیی الدین مغربی و فخرالدین اخلاطی طبیب و تقی الدین حشایشی صاحب تریاق بزمان او میزیسته اند. و دختر عظیم روم را که هولاکو نزدیک وفات برای خودخواستاری کرده بود اباقا پس از فوت پدر تزویج کرد
دهی است از توابع نابلس، (الاعلام زرکلی ج 8 ص 41)
