معنی حائنه در لغت نامه دهخدا

معرب خانه، دکان می. (منتهی الارب). دکان می فروش. (مهذب الاسماء). خانه خمّار. میخانه. (زمخشری). دکان خمار و غیر او. میکده. خراب گاه. دکان شراب. ج، حانات. (زمخشری) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ضائنه

(ءِ نَ)

تأنیث ضائن. ج، ضوائن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کائنه

(ءِ نَ)

مؤنث کائن. حادثه، چیز نوپیدا که سابق نبوده باشد. (آنندراج). ج، کائنات

لغت نامه دهخدا

حاینه

(یِ نَ)

رجوع به حائنه شود

لغت نامه دهخدا

حائره

(ءِ رَ)

تأنیث حائر. گوسفند و زن که هرگز جوان نشوند. ج، حوائر، حائره من الحوائر، که در آن خیری نیست

لغت نامه دهخدا

حائضه

(ءِ ضَ)

حائض

لغت نامه دهخدا

حاقنه

(قِ نَ)

نعت فاعلی، تأنیث حاقن، معده. (منتهی الارب) ، مغاک که میان ترقوه و کتف است، و آن دو باشد. (منتهی الارب). میان چنبر گردن و رگ گردن. گو چنبر گردن، قسمت زیرین شکم. ج، حواقن. (منتهی الارب) ، لألحقن حواقنک بذواقنک، یعنی ترا به فکر خواهم انداخت، چه انسان متفکر ذقن را به گودی ترقوه فرومی برد. این مثل را هنگام تهدید به قهر و غلبه گویند. (از منتهی الارب) ، گو دندان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

بائنه

(ءِ نَ)

تأنیث بائن.

لغت نامه دهخدا

کائنه

کائنه در فارسی مونث کائن: باشنده پدیده مونث کاین (کاین) :جمع کاینات (کائنات)

فرهنگ لغت هوشیار