- ثام (ثام م)
نعت فاعلی از ثم ّ
معنی ثام - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ثامن الائمه، امام هشتم شیعیان، امام علی بن موسی الکاظم ملقب به رضا (ع)
(مِ نَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث ثامن، یک جزء از شصت جزء سابعه و ثامنه قسمت شده است به شصت تاسعه (فلک). ج، ثوامن
مرزنجوش، رجوع به آذان الفار شود، (تحفۀ حکیم مؤمن)
قفطی در تاریخ الحکماء در شرح حال ارسطو گوید: ’و جدّد بناء مدینه ثامیطا’ و ظاهراً کلمه ثامیطا تحریف اسطاغیرا باشد چنانکه در عیون الانباء ابن ابی اصیبعه نیز بدان صورت ضبط شده است
جمع واژۀ اثم، بزه ها، گناهان
(خوا / خا رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
جزا دادن بگناه. (زوزنی). بزه شمردن بر کسی و جزا دادن بگناه. (تاج المصادر بیهقی) : اثمه اﷲ فی کذا اثما و اثاما، گناهکار شمارد او را خدای در این کار. (منتهی الارب).
نعت فاعلی از ثماء
(مِ)
لغت نامه دهخدا
نامی از نامهای مردان عرب از جمله پدر عبدالله رئیس ترسایان معاصر ذونواس صاحب الاخدود. (مجمل التواریخ و القصص ص 169)
(مِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از ثمر، غله ای است که آنرا لوبیا خوانند. آبی که آنرا در آن پخته باشند حیض و بول را براند. (برهان). لوبیا. دجر، درختی که میوۀ او رسیده باشد، درخت میوه ناک، گل یا شکوفۀ حماض که بفارسی ترشه است، و رنگ آن سرخ باشد
مونث ثامن، شصت یک سابعه 60، 1 سابعه. هر ثامنه شامل شصت تاسعه است، جمع ثوامن
