معنی تپش در فرهنگ فارسی عمید

بی آرامی، اضطراب، بی قراری، کنایه از تحرک، لرزش، ضربان قلب

معنی تپش در لغت نامه دهخدا

پهلوی تَپیشن. اسم مصدر از تپیدن. (حاشیۀ برهان چ معین). بر وزن و معنی طبش است که اضطراب و حرکت از گرمی و حرارت باشد، و طبش معرب آن است با بای ابجد. (برهان). تبش. (انجمن آرا) (آنندراج). ضعف و بی حالی از گرما. (ناظم الاطباء)، بیقراری و اضطراب مثل تپش قلب. (فرهنگ نظام). تپش قلب، ضربان و بی آرامی قلب و خلجان و خفقان آن. (ناظم الاطباء). اسم مصدر تپیدن:، لاله ز تعجیل که بشتافته، از تپش دل خفقان یافته.، نظامی.،، گرمی و حرارت مثل تپش آفتاب (فرهنگ نظام). مخفف تابش. حرارت. گرمی. تیزی حرارت:، دهانشان چو شیر از تپش مانده باز، به آب و به آسایش آمد نیاز.، فردوسی.، از فراوان تپش غم که مرا در دل بود، گفتی اندر دل من ساخته اند آتشگاه.، فرخی.، گویند کز آتش تپش و گرمی باشد، پس چون که من از آتش غم با دم سردم.، فرخی.، بر روز فضل روز به اعراض است، از نور و ظلمت و تپش و سرما.، ناصرخسرو.، جان عطارد از تپش خاطر وحید، چونان بسوخت کز فلک آبی نماندش.، خاقانی.، روی سرخ شده بود از تپش گرمابه. (تاریخ بخارا)، مدهوشی و بیهوشی. (ناظم الاطباء). رجوع به طپش شود

معنی تپش در فرهنگ لغت هوشیار

اضطراب بیقراری (از حرارت و ضعف)، یاتپش قلب. ضربان قلب

معنی تپش در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تپیدن، پرش، ضربان، لرزش، نبض، ترس، واهمه، هراس، گرمی، حرارت، اضطراب، بی قراری، دلهره، خلجان

معنی تپش - جستجوی لغت در جدول جو

تپش

فرهنگ فارسی عمید

تپش

لغت نامه دهخدا

تپش

فرهنگ لغت هوشیار

تپش

فرهنگ فارسی معین

تپش

فرهنگ واژه فارسی سره

تپش

فرهنگ واژه مترادف متضاد

تپش

فرهنگ گویش مازندرانی

تکش

(پسرانه)

نام یکی از پادشاهان سلسله خوارزمشاهیان

فرهنگ نامهای ایرانی

تپشی

(تِ)

بلوشه در تعلیقات جامعالتواریخ رشیدی آن را لغت مغولی تبشی دانسته که در زبان اویغوری دخیل شده بمعنی بشقاب گود: دیگر در دیار قراقوروم میگذشت (قاآن) ، نظرش دردکانی پرعناب افتاد و طبعش بر آن مایل شد چون فرود آمد دانشمند حاجب را فرمود تا ببالشی از آن دکان عناب خرد، او برفت و تپشی عناب آورد. (جامعالتواریخ رشیدی چ بلوشه ص 72). رجوع به بخش فرانسۀ کتاب ص 29 و رجوع به تبسی و تبشی شود

لغت نامه دهخدا