معنی تپانی - جستجوی لغت در جدول جو

تپانی(تَ)

لغت نامه دهخدا

تهانی

به هم تهنیت گفتن

فرهنگ فارسی عمید

تنانی

جسمانی، مربوط به جسم

فرهنگ فارسی عمید

تبانی

با هم سازش کردن و هم دست شدن برای اقدام به امری

فرهنگ فارسی عمید

توانی

سست شدن، سستی کردن، کوتاهی کردن در کاری

فرهنگ فارسی عمید

چپانی

کهنه پوش، ژنده پوش، رند و بی سر و پا

فرهنگ فارسی عمید

تفانی

یکدیگر را نابود کردن

فرهنگ فارسی عمید

تدانی

به هم نزدیک شدن

فرهنگ فارسی عمید

تبانی

(گَ زُ پَ / پِ کَ دَ)

با یکدیگر قراری نهادن، و بیشتر تبانی علیه ثالثی است. مواضعۀ نهانی پیمان بستن. این کلمه برساخته از مادۀ ’ب ن ی’ است و در فرهنگهای عربی استعمال نشده. در نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز آمده: تبانی با یکدیگر قرار گذاشتن از کلمات مجعول است و در کتب لغت موجود نیست. (شمارۀ دوم از سال اول نشریۀ دانشکدۀ ادبیات تبریز)

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تُبْ با)

منسوب به تبان، شلوار کوتاهی که ملاحان پوشند. (انساب سمعانی ورق 103)

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تُبْ با)

حسین بن احمد بن علی بن محمد بن یعقوب الواسطی مکنی به ابوعبدالله معروف به ابن تبان که از وی ابومسعود احمد بن محمد بن علی بن عبدالله النحلی (کذا) الرازی الحافظ روایت کرده است. (انساب سمعانی ورق 103). رجوع به تاج العروس ج 9 صص 152-153 شود

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تُ)

موسی بن حفص بن نوح بن محمد بن موسی التبانی الکسّی مکنی به ابوهارون که برای کسب علم به حجاز و عراق رفت.... وی از محمد بن عبدالله بن زیدالمقری روایت کرد، و ازو حمادبن شاکرالنسفی روایت کرده است. (از معجم البلدان ج 2 ص 358). مؤلف تاج العروس صاحب ترجمه را منسوب به تبانه قریه ای به ماوراءالنهر ذکر کرده است. رجوع به تاج العروس ج 9 ص 153 شود

موسی بن حفص بن نوح بن محمد بن موسی التبانی الکِسّی مکنی به ابوهارون که برای کسب علم به حجاز و عراق رفت.... وی از محمد بن عبدالله بن زیدالمقری روایت کرد، و ازو حمادبن شاکرالنسفی روایت کرده است. (از معجم البلدان ج 2 ص 358). مؤلف تاج العروس صاحب ترجمه را منسوب به تَبانَه قریه ای به ماوراءالنهر ذکر کرده است. رجوع به تاج العروس ج 9 ص 153 شود

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تَبْ با)

منسوب به تبانه. رجوع بهمین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تَبْ با)

ابوطاهر تبانی که از اعیان قضات دورۀ سلطان مسعود غزنوی بود:... و قاضی بوطاهر تبانی را که از اعیان قضات است، برسولی نامزد کرده می آید تا بدان دیار کریم حرسهالله آید و عهدها تازه کرده شود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 77). رجوع به ابوطاهر شود

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تَ)

ده کوچکی است از دهستان سیریک بخش میناب شهرستان بندرعباس که در 144هزارگزی جنوب میناب و بر سر راه مالرو جاسک به میناب واقع است و40 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

چپانی

(چَ/ چَپْ پا)

مردم بی سروپا و کهنه پوش راگویند. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
سگ چپانیان بازارم
از بزرگان شهر بیزارم.
؟ (از آنندراج).
بدانکه یار به از دلبری چپانی نیست
ز حسن جامه چه حاصل که یار جانی نیست.
سیفی (از آنندراج).
، غدار و حیله باز. (ناظم الاطباء). قلاش. (فرهنگ شعوری). رند. عیار. ژنده پوش:
بهرجا سحرساز و نکته پردازیست در عالم
ز عریانی بود در جامۀ رندان چپانی.
وحشی (از فرهنگ شعوری).
بحمداﷲ که چپانی و رندیم
اگر در یزد و گر در ملک هندیم.
فوقی یزدی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تحانی

(اِ)

به یک سو خمیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تغانی

(بُ)

از یکدیگر بی نیازی نمودن. (زوزنی). از همدی-گر بی نیاز گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بی نیاز شدن بعض قوم از بعض دیگر. (از اقرب الموارد) ، غنی شدن کسی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبانی

(تُ)

منسوب به تبان. رجوع بهمین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

تپاسی

(تَ)

منسوب به تپاس. ریاضت کش. (ناظم الاطباء). رجوع به تپاس شود

لغت نامه دهخدا