معنی تواطح - جستجوی لغت در جدول جو

تواطح(تَ رَبْ بُ)

لغت نامه دهخدا

با هم سازش کردن، با یکدیگر موافقت و سازگاری کردن، با هم سازش کردن در کاری

(مُ تَ طِ)

با هم فراگیرنده شر و بدی را، فتنه انگیزنده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به ستیزه و جدال سخت. (ناظم الاطباء). و رجوع به تواطح شود

لغت نامه دهخدا

تواطس

(تَ رَبْ بُ)

موافقت کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تواطح. (اقرب الموارد) ، بلند شدن موج و طپانچه زدن آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تلاطم. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). تلاطم موج. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تواطخ

(تَ رَبْ بُ)

با هم فراگرفتن قوم چیزی را میان خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مانند تواطح... (از اقرب الموارد). رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تناطح

(تَ خَ ذُ)

باهم سرون زدن قچقار. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یکدیگر را سرو زدن. (زوزنی) ، یکدیگر را فاکوفتن. (زوزنی)

لغت نامه دهخدا

نواطح

(نَ طِ)

جمع واژۀ ناطح. رجوع به ناطح شود