معنی تمعج - جستجوی لغت در جدول جو

زن فربه تمام بدن پرگوشت. (منتهی الارب). زنی تمام خلق. (مهذب الاسماء). زن درشت پست بالا، شتر فربه تمام بدن پرگوشت. (منتهی الارب). ماده اشتر بزرگ. (مهذب الاسماء). ناقۀ بزرگ. (فهرست مخزن الادویه). اشتر جوان. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

تماج

(تُ)

کیسۀ درازی را گویند که از پارچه دوزند و یا از ابریشم بافند. (برهان) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تماج

(تِ)

تیماج و چرمی که از پوست بز سازند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تمجع

(تَ)

خرما در شیر آغشته خوردن. (تاج المصادر بیهقی). خرمای خشک با شیر خوردن یا شیر نوشیدن بر سر خرما. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یقال: فلان لایزال یتمجع، پیوسته شیر می نوشد اندک اندک و بر آن خرما می خورد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمخج

(تَ یَ)

آب جنبانیدن به دلو و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمعد

(تَ مَعْ عُ)

تر و تازگی خرما. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تمعر

(تَ خَبْ بُ)

برگردیدن رنگ روی از خشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از تاج المصادر بیهقی) ، بریزیدن موی. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). افتادن موی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تمعز

(تَ خَبْ بی)

درترنجیدن و آژنگ ناک شدن روی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمعص

(تَ)

دردآگین گردانیدن شکم را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شرمگین شدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمعط

(تَ)

برافتادن موی از بیماری. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ریختن موی گرگ. (از اقرب الموارد) ، پراکنده و متفرق شدن پشمهای شتر. (از اقرب الموارد). یقال: تمعطت اوباره، ای تطایرت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تمعق

(تَ مَعْ عُ)

کوهی است در حجاز که بلندتر از آن کوه در حجاز نیست. (از معجم البلدان). کوهی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

معج

(طَ)

میل را در سرمه دان جنبانیدن. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، به سهولت و آسانی گذشتن و گویند مریمعج. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، به شتاب رفتن. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). معج السیل معجاً، سیل به شتاب جاری شد. (از اقرب الموارد) ، به سرزدن بچه پستان مادر را و دامن در گرداگرد آن گشادن تا قادر شود به شیر مکیدن، کارزار کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، شمشیر زدن، جنبان شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). به هر سو گشتن و این از نشاط باشد. (از اقرب الموارد) ، جماع کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تمعن

(تَ)

خویشتن رابه انقیاد خوار و ذلیل نمودن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمعی

(تَ)

خرامیدن و یازیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تمدد. (اقرب الموارد) ، فاش شدن راز. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). آشکار شدن شر میان مردم. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تمذج

(تَ)

رسیدن خربزه، پرشدن آوند، آماسیدن چیزی، فراخ گردیدن چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تلعج

(تَ قُ)

تیزشهوت شدن زن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تعمج

(بَ بَ غَ)

بر خویشتن پیچیدن. (تاج المصادر بیهقی). پیچیدن. (زوزنی). پیچ پیچان رفتن. یقال: تعمجت الحیه، ای تلوت فی مرها، پیچید آن مار. (از منتهی الارب) (ازناظم الاطباء). پیچ پیچان رفتن مار و سیل. (از اقرب الموارد) : تعمجت فیه اعناق السیوف. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تبعج

(اِ)

تبعج سحاب، واشدن ابر و بازماندن باران. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تمعک

(تَ)

در خاک غلطیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تمرغ. (از اقرب الموارد). در خاک گردیدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا