معنی تلقیف - جستجوی لغت در جدول جو

تلقیف

لغت نامه دهخدا

تسقیف

برای خانه سقف ساختن، کسی را اسقف گردانیدن

فرهنگ فارسی عمید

تلفیف

فراهم آوردن، گرد آوردن

فرهنگ فارسی عمید

تلقیب

لقب دادن

فرهنگ فارسی عمید

تلقیح

داخل کردن ویروس یا میکروب ضعیف شدۀ یک مرض واگیردار به بدن از طریق خراش دادن پوست برای تولید بیماری خفیف به منظور ایجاد ایمنی در برابر همان مرض مانند داخل کردن مایۀ آبله به بدن برای جلوگیری از مبتلا شدن به آن، مایه کوبی، مایۀ درخت خرمای نر به درخت خرمای ماده داخل کردن برای بارور شدن آن
تلقیح مصنوعی: داخل کردن منی در مهبل به وسیله ای غیر از مقاربت، برای باردار کردن

فرهنگ فارسی عمید

توقیف

بازداشت کردن، در جایی وا داشتن، از حرکت بازداشتن، ضبط کردن، واقف گردانیدن

فرهنگ فارسی عمید

تلقین

باوراندن اندیشه و طرزفکری خاص به دیگری، القای شهادتین به کسی که در حال جان دادن است، در تصوف آموختن ذکر به مرید تا آن را تکرار کند، تعلیم، آموختن

فرهنگ فارسی عمید

تلطیف

لطیف کردن، زیبا و دلپسند کردن

فرهنگ فارسی عمید

تلقیه

(تَ)

چیزی بسوی کسی انداختن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تثقیف

(اِ)

راست کردن نیزه. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (آنندراج). راست کردن نیزه را به ثقاف. (ازقطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، تعلیم و تهذیب و تلطیف کودک را. (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تلجیف

(تَجْ)

مغاکی کردن به کرانۀ چاه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تلجف شود، وسیع کردن چیزی را از جوانب آن. (از اقرب الموارد) ، درآوردن نره در اطراف کس. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تلحیف

(تَ جَ ضُ)

دامن کشان رفتن به ناز (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تلطیف

(تَ)

لطیف گردانیدن چیزی را. (از اقرب الموارد). ظریف و لطیف کردن. (از ناظم الاطباء) ، در علم تجوید و اصطلاح قراء عبارت است از اماله. (از کشاف اصطلاحات الفنون). رجوع به اماله شود

لغت نامه دهخدا

تعقیف

(بُ لَ)

گوژ گردانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). کژ گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تعویج. مأخوذ من العقاف و هو داء بأخذ الشیات فی قوائمها حتی یعوجها. (بحر الجواهر، یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

تلقین

(تَ)

فهمانیدن و تفهیم کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). فهمانیدن و سخن فراز زبان کسی دادن. (آنندراج) (از اقرب الموارد). تعلیم و تربیت و آموختن و گرفتن سخن از کسی. (ناظم الاطباء). و با لفظ یافتن و کردن و گرفتن و دادن مستعمل. (آنندراج) :
همه تلقینش آیاتی که خاموشی است تأویلش
همه تعلیمش اشکالی که نادانی است برهانش.
خاقانی.
مرا در نظامیه ادرار بود
شب و روز تلقین و تکراربود.
سعدی (بوستان).
تلقین درس اهل نظر یک اشارت است
گفتم حکایتی و مکرر نمی کنم.
حافظ.
- تلقین میت. رجوع به تلقین کردن و تلقین گفتن شود.
- تلقین نفس، اصطلاحی است درمعرفهالنفس و آن چنان است که بکمک اراده بر ضعفی روانی یا تردیدی باطنی غلبه کنند و آن ضعف یا تردید رابر اثر تعلیم و پند دادن بخود و تکرار در آن زایل سازند و بالعکس

لغت نامه دهخدا

توقیف

ایستانیدن، باز داشتن، نگاهداشتن، ضبط کردن

فرهنگ لغت هوشیار

تسقیف

سقف کردن خانه را

فرهنگ لغت هوشیار

تلقین

فهماندن و تفهیم کردن تعلیم و تربیت و آموختن و گرفتن سخن از کسی

فرهنگ لغت هوشیار

تلقیم

نواله خوردن تک خوردن

فرهنگ لغت هوشیار

تلقیح

گشن دادن، مایه زدن گشت دادن مایه خرمای نر را بدرخت خرمای ماده داخل کردن تا بارور گردد، داخل کردن مایه آبله در بدن برای جلوگیری کردن از سرایت آن (اختصاصا)، مایه زدن واکسن زدن (مطلقا)، مایه کوبی، جمع تلقیحات

فرهنگ لغت هوشیار