معنی تفیئه - جستجوی لغت در جدول جو

تفیئه(تَ ءَ)

لغت نامه دهخدا

گرم شده، داغ شده

(اِ خِ)

رهانیدن کسی را از خبه. (منتهی الارب). رهانیدن کسی را از خفگی. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، اندیشیدن در کار و فکر نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

لفیئه

(لَ ءَ)

گوشت پارۀ بی استخوان. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

دفیئه

(دَ ءَ)

أرض دفیئه، زمین گرم، و لیله دفیئه کذلک. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). دفئه. و رجوع به دفئه شود

لغت نامه دهخدا

تفسئه

(تَ ءَوْوُ)

درانیدن جامه را و کشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). درانیدن جامه را و در ’عباب’ کشیدن تا آنکه پاره و شکافته شود. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تفیحه

(تُ حَ)

دزی در ذیل قوامیس عرب آرد: طلسم، یا دعای دفع اجنه و شیاطین و دیون و رجوع به همان کتاب ج 1 ص 148 شود

لغت نامه دهخدا

تفیده

(تَ دَ / دِ)

گرم شده. تابیده. دعصاء، زمین نرم تفیده به آفتاب. (منتهی الارب). و رجوع به تف و تپ و تب و تاب و تفت و تفته شود

لغت نامه دهخدا

تفینه

(تَ نَ / نِ)

تفین. عنکبوت و پودۀ عنکبوت. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تفقئه

(تَ رر)

برکندن و شکستن چشم و آبله و مانند آن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، شکافتن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) ، چشم کور کردن. (تاج المصادر بیهقی). کور ساختن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به تفقّؤ شود

لغت نامه دهخدا

تهیئه

(تَ)

ساختن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). راست و نیکو کردن کار. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به تهیه شود

لغت نامه دهخدا

تصیئه

تصیؤ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

تشیئه

(اِ)

برانگیختن کسی را بر کاری، زشت گردانیدن خدای روی کسی را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تشیی ٔ شود

لغت نامه دهخدا