معنی تفرش در لغت نامه دهخدا

یکی از دهستانهای بخش طرخوران شهرستان اراک است و منطقۀ آبادان و حاصل خیزی است. این دهستان از 29 قریه تشکیل شده، 21 هزار تن سکنه دارد و طرخوران مرکز بخش است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2). قریۀ طاد از قراء تفرش است که بزعم عده ای مولد حکیم نظامی گنجوی میباشد. رجوع به نظامی و گنجینۀ گنجوی چ وحید دستگردی و شدالازار ص 273 و نزهه القلوب ج 3 ص 68 و مرآت البلدان ج 1 ص 467 و جهانگشای جوینی ج 2 ص 191 و تاریخ مغول اقبال ص 389، 539 و جغرافیای سیاسی کیهان شود

معنی تفرش در لغت نامه دهخدا

پر وازدن مرغ. (تاج المصادر بیهقی). بال باز کردن مرغ و گستردن آن بخواهش فرود آمدن بر چیزی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). بال گستردن و فرود آمدن مرغ بر چیزی. (از اقرب الموارد)

معنی تفرش - جستجوی لغت در جدول جو

تفرش

لغت نامه دهخدا

تفرش

لغت نامه دهخدا

مفرش

هر چیز گستردنی، جای پهن کردن فرش
آنچه روی زمین می گستراندند و روی آن می خوابیدند

فرهنگ فارسی عمید

تفرغ

از کاری فارغ شدن، دست از کار کشیدن، برای کاری آماده شدن، در امری جهد کردن

فرهنگ فارسی عمید

تفرج

سیر و گشت، کنایه از گشایش یافتن، از تنگی و دشواری بیرون آمدن، زایل شدن غم و اندوه، کنایه از گشادگی خاطر

فرهنگ فارسی عمید

تفرس

نظر انداختن و خیره شدن به چیزی برای فهم آن، مطلبی یا امری را به زیرکی از روی نشانه و علامت فهمیدن، به فراست دریافتن

فرهنگ فارسی عمید

تفرد

تنها شدن، یگانه شدن، یکه و تنها بودن

فرهنگ فارسی عمید

تفرق

پراکنده شدن، پریشان گردیدن، جدا شدن

فرهنگ فارسی عمید

تعرش

(بِ کَ)

پاییدن و ثبات ورزیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ثباب ورزیدن به مکان. (از اقرب الموارد) ، ملازم کار گشتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تفرشح

(تَ ءَلْ لُهْ)

پایها فراخ و گشاده نهادن شتر ماده وقت دوشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تفحج ناقه برای دوشیدن شیر وی. (از اقرب الموارد). رجوع به تفحج شود

لغت نامه دهخدا

تفرشی

(تَ رِ / رَ)

منسوب به تفرش و معرب آن طبرسی است و طبرس معرب تفرش است. رجوع بطبرسی شود

لغت نامه دهخدا

متفرش

(مُ تَ فَرْ رِ)

مرغی که بال باز میکند و می گستراند آن را برای فرود آمدن و نشستن بر چیزی. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تفرش شود

لغت نامه دهخدا