معنی تغاوط - جستجوی لغت در جدول جو

تغاوط

لغت نامه دهخدا

غایط کردن، پلیدی کردن، پلیدی انداختن، قضای حاجت کردن

(مُ تَ وِ)

همدیگر را در آب فروبرنده. (آنندراج). همدیگر را در آب غوطه دهنده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغاوط شود

لغت نامه دهخدا

تغاوی

(بُ)

بر بدی و بیراهی گرد آمدن و یارمندی نمودن بر آن، یقال: تغاووا علی العثمان فقتلوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). تجمع و تعاون قوم بر کسی و کشتن او. (از اقرب الموارد) ، یا از اینجا و آنجا گرد آمدن و کوشش و حرب نکردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تغاور

(بُ)

یکدیگر را غارت کردن. (زوزنی). بر همدیگر غارت آوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تاراج کردن بعض قوم مر بعض دیگر را. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تغوط

(تَءْ)

حدث کردن. (تاج المصادر بیهقی). در مغاکی رفتن قضای حاجت را و غایط کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) : قضی الحاجهکابدی و احدث، یقال: تغوط و بال. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تغاط

(بَ لَ)

همدیگر را در آب فروبردن. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تماقل. تغامس. (اقرب الموارد). و رجوع به این دو کلمه شود

لغت نامه دهخدا