معنی تغامس - جستجوی لغت در جدول جو

تغامس

لغت نامه دهخدا

(بُ)

یکدیگر را به چشم اشارت کردن. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). با یکدیگر بچشم اشارت کردن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). اشاره کردن بعض قوم مر بعض دیگر را با چشمهای خود، یقال: تغامزوا به. (از اقرب الموارد). و منه قوله تعالی: و اذا مروا بهم یتغامزون. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تغامج

(بَلْوْ)

نوشیدن و مکیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تغامج بین ارفاغ امه، لهزها. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تغاطس

(بَ)

غفلت ورزیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تغافل. (اقرب الموارد). همدیگر را در آب فروبردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تماقل درآب. (از اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل شود

لغت نامه دهخدا

تعامس

(بَ)

بقصد غافل نمودن خود را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، مشتبه گذاشتن بر دیگران کار خود را و نادانسته آوردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ترامس

(تَ مِ)

مهره های سیمین. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تهامس

(تَ بِ یَ)

همدیگر را راز گفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مهامسه. مساره. راز گفتن. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

تامس

(مُ)

یا تاموس. بزرگترین فرماندهان دریایی و امیرالبحر کورش کوچک در جنگ او با اردشیر، برادر بزرگ وی. رجوع به ایران باستان ج 2 ص 1005، 1025 و 1038 شود