- تعصوصه (تَ صَ)
جانوری است کوچک و سپید و درخشان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
معنی تعصوصه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(خَ عَ لَ)
لغت نامه دهخدا
فریاد کردن و کشش نمودن. (از منتهی الارب). فریاد کردن و کشتار نمودن. (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(خَرْ وَ)
لغت نامه دهخدا
رنجوری و دردناکی بن دم. (منتهی الارب) : عصعص العصعوص، عصعوص به درد آمد. (از اقرب الموارد)
(عُ صَ)
لغت نامه دهخدا
تلخی و تندی مزه. (منتهی الارب). مرارت و قبض که بلعیدن بدانها سخت شود، و هر گاه با هم باشد ’بشاعت’ شود. (از اقرب الموارد). رجوع به عفص و عفصی و عفوصت شود
خشک شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، خشک کردن پستان ناقه ز بهر فربهی. (تاج المصادر بیهقی). شیر نادوشیدن ناقه و مانند آن را تا فربه شود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، بار ناکردن شتر را و بمراد او گذاشتن تا گشن قوی گردد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شتر برای گشنی پروردن. (زوزنی)
(بَ)
لغت نامه دهخدا
خداوند شتر و کشت آفت رسیده شدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، تعریس. (تاج المصادر بیهقی). به آخر شب فرود آمدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تعریس قوم و کم خفتن آنان. (از اقرب الموارد) ، بجایی بند گردیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). احتباس کسی در جایی. (از اقرب الموارد) ، خرکره را به لفظ عوه عوه خواندن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، آفت رسیدن بکسی. (از اقرب الموارد)
(بِ)
لغت نامه دهخدا
از ’ع وی’، خم دادن و پیچیدن حلقۀ بینی شتر و کمان را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، رسن تافتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، دروغ داشتن سخن کسی را و رد کردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(بَ)
لغت نامه دهخدا
ستیهیدن بر غریم. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). الحاح کردن بر بدهکار. (از اقرب الموارد)
(بُ / بَ عَ)
لغت نامه دهخدا
لاغر و حقیر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از متن اللغه) (اقرب الموارد) ، آثارفرود آمدن قوم که بعد رفتن باقی ماند. (آنندراج)
(تَ ضَ)
لغت نامه دهخدا
زن تنگ شرم، داهیه. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) ، یکی تعضوض. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(مَ صَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث محصوص.
- رحم محصوصه، رحم حاصه. رحم ذات حص. (منتهی الارب). مقطوعه. بریده. یقال بین بنی فلان رحم حاصه،ای قد قطعوها و حصوها لایتواصلون علیها. (لسان العرب)
- رحم محصوصه، رحم حاصه. رحم ذات حص. (منتهی الارب). مقطوعه. بریده. یقال بین بنی فلان رحم حاصه،ای قد قطعوها و حصوها لایتواصلون علیها. (لسان العرب)
(طُ ثُوو)
لغت نامه دهخدا
همدیگر کشتی گرفتن و بر زمین زدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). با یکدیگر کشتی گرفتن. (از اقرب الموارد)
(مَ صَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث مرصوص، نعت مفعولی از مصدر رص ّ. رجوع به رص و مرصوص شود، چاه به ارزیر برآورده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(مَ مَ)
لغت نامه دهخدا
حضرت معصومه، لقب فاطمه دختر حضرت موسی بن جعفر (ع) است و مزار او در قم زیارتگاه شیعیان است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به فاطمه دختر موسی بن جعفر شود
(مَ بَ)
لغت نامه دهخدا
زن محکم خلق. (مهذب الاسماء). جاریه معصوبه، دختر نیکوخلقت. (منتهی الارب). مؤنث معصوب. جاریه معصوبهالخلق، دخترک لطیف استخوان نیک خلقت استوارگوشت. (ناظم الاطباء)
معصومه در فارسی مونث معصوم: نامویه، نامی تازی برای زنان مونث معصوم، نامی است از نامهای زنان
مخصوصه در فارسی مونث مخصوص ویژه مونث مخصوص جمع مخصوصات، موضوع یالفظی کلی بود یالفظی جزوی. مثال موضوع جزوی آنکه گویی: زید دبیر است یا زید دبیر نیست واین را مخصوصه خوانند. یا ادویه مخصوصه. داروهایی که خاص یک مرض باشند ادویه ای که بالاخص برای درمان یک مرض یا یک عارضه بخصوص بکار برده شوند مانند تجویز اوابائین در نارساییهای قلب ادویه خاصه
پاک، بی گناه، باعصمت، عصمت پرست، پاک دامن