- تعامش (بَ ءَ)
تغافل ورزیدن در چیزی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل شود
معنی تعامش - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بِ)
لغت نامه دهخدا
سرگشته و متردد شدن در گمراهی و منازعت و جز آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(بَ عَ)
لغت نامه دهخدا
خویشتن را کور ساختن. (زوزنی). کوری نمودن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). خود را کور نمودن. (آنندراج). کوری را بخود بستن. (ناظم الاطباء)
(بَ)
لغت نامه دهخدا
با یکدیگر زیستن. (زوزنی). با همدیگرزیست کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بر دوستی ویگانگی با یکدیگر زندگی کردن. (از اقرب الموارد)
(مُ تَ مِ)
لغت نامه دهخدا
تغافل ورزنده در چیزی. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). تغافل ورزنده و بی خبر. (ناظم الاطباء). و رجوع به تعامش شود
(بِ)
لغت نامه دهخدا
با یکدیگر داد و ستد کردن. (از اقرب الموارد) : فی سنه 800، ابتدی ضرب النحاس و التعامل به. (نقودالعربیه ص 71). عوام از تحامل فضول در ابواب تعامل دست بداشتند. (ترجمه تاریخ یمینی چ اول تهران ص 349)
کور نمایی خود را به کوری زدن، خود کوری خود را کور کردن خود را بکوری زدن کوری نمودن
تعامل
