معنی تزأر - جستجوی لغت در جدول جو

تزأر(اِ)

لغت نامه دهخدا

عنوان پادشاهان سابق روسیه که تا انقلاب اکتبر در آن کشور سلطنت می کردند

(مُ تَ زَءْ ءِ)

از ’زٔر’، شیر که بانگ کند و غرد. (آنندراج). شیر بانگ کننده و غرنده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تزأر شود

لغت نامه دهخدا

تمأر

(تَ حَسْ سُ)

تماؤر. رجوع به تماؤر شود

لغت نامه دهخدا

تزاور

(اِ دِ)

یکدیگر را زیارت کردن. (زوزنی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، برگشتن از چیزی و مایل شدن از آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد) (از المنجد). میل کردن و انحراف نمودن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تزاجر

(اِ)

زجر کردن بعضی مر بعضی را از منکر. (ناظم الاطباء). بازداشتن بعضی مر بعضی را از منکر. (از اقرب الموارد). بازداشتن گروهی مر گروهی را از شر. (از المنجد) ، یکدیگر را به هیجان آوردن لشکریان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تزأک

(اِ)

شرم داشتن. (منتهی الارب). رجوع به تزاؤک شود

لغت نامه دهخدا

تزؤر

(اِ سِ)

بانگ کردن شیر و غریدن. (آنندراج). رجوع به تزأر و تزآر در همین لغت نامه شود

لغت نامه دهخدا

تأر

(اِ طِ)

بانگ برزدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)