معنی ترغیف - جستجوی لغت در جدول جو

ترغیف

لغت نامه دهخدا

ترغیب

راغب کردن، به رغبت آوردن، خواهان کردن

فرهنگ فارسی عمید

تردیف

(اِ تِ)

از پس درآوردن. (تاج المصادر بیهقی). از پی درآوردن. (زوزنی). پس خود سوار کردن کسی را. (آنندراج). از پی درآمدن. (دهار)

لغت نامه دهخدا

ترغیم

(اِ تِ)

گفتن کسی را رغماً رغماً. (منتهی الارب) (آنندراج). خوار ساختن و گفتن کسی را رغماً رغماً. (از اقرب الموارد) (از المنجد). اذلال و خواری. (ناظم الاطباء). حدیث: سجدتی ّ السهو کانتا ترغیماً للشیطان، ای اغاظه له و اذلالاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ترغیم انف کسی، چسباندن آنرا به رغام، خوار ساختن کسی، خاضع شدن. (از المنجد)

گفتن کسی را رغماً رغماً. (منتهی الارب) (آنندراج). خوار ساختن و گفتن کسی را رغماً رغماً. (از اقرب الموارد) (از المنجد). اذلال و خواری. (ناظم الاطباء). حدیث: سجدتَی ّ السهو کانتا ترغیماً للشیطان، ای اغاظه له و اذلالاً. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ترغیم انف کسی، چسباندن آنرا به رغام، خوار ساختن کسی، خاضع شدن. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ترغیه

(اِ تِ)

کفک برآوردن شیر. (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) : رغی اللبن ترغیه، و یقال: امست ابلهم ترغی و تنشف، ای بها نشافه و رغوه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بخشم آوردن کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ترزیف

(اِ تِ)

پیش درآمدن کسی را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد) ، بانگ کردن شتر. (ازاقرب الموارد) (از متن اللغه) (از المنجد) ، شتاب کردن شتر. (از متن اللغه) (از المنجد)

لغت نامه دهخدا

ترغیب

(اِ تِ)

راغب گردانیدن و رغبت نمودن. (تاج المصادر بیهقی). رغبت نمودن. (زوزنی). خواهانی نمودن. (دهار). راغب کردن کسی را و خواهان گردانیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). در رغبت و خواهش انداختن کسی را. (آنندراج). برانگیختگی و تحریض و تحریک و اغوا. (ناظم الاطباء) ، اعطای چیزی به کسی که خواهان آن است. (از المنجد)

لغت نامه دهخدا