معنی تحذلق - جستجوی لغت در جدول جو

تحذلق

لغت نامه دهخدا

تحلق

حلقه حلقه نشستن گروهی از مردم، پره بستن، هاله بستن گرد ماه

فرهنگ فارسی عمید

تحذق

حاذق شدن، خود را حاذق وانمود کردن

فرهنگ فارسی عمید

متحذلق

(مُ تَ حَ لِ)

نعت است از تحذلق. (از منتهی الارب). متکیس. کسی که زیرکی نماید تا بر قدرش بیفزاید. (از ذیل اقرب الموارد). لاف زن در حذاقت. (ناظم الاطباء) ، زیرک و دانا و کارآزموده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون). و رجوع به تخذلق شود

لغت نامه دهخدا

تحذق

(اِ)

خود را حاذق و زیرک نمودن بی آنکه باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحذل

(اِ)

تحذل بر کسی، مهربان گردیدن بر وی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، ترسیدن برای کسی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحلق

(اِ تِ)

حلقه بنشستن مردمان. (تاج المصادر بیهقی). حلقه حلقه شدن مردمان. (زوزنی) (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (قطر المحیط) (اقرب الموارد) ، هاله نمودن ماه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). هاله گرفتن اطراف ماه. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تعذلق

(بَ)

جنبیدن در رفتار خود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جنبان و متحرک رفتن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحالق

(اِ)

سر تراشیدن یکی دیگری را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تحالق

(تَ لِ)

یوم التحالق، و یوم تحلاق اللمم نیز گویندو جنگ مزبور را از این رو بدین نام خوانند که یکی از دو گروه سرهای خویش را تراشیدند تا نشانۀ میان ایشان باشد و آن جنگ میان بکر و تغلب روی داد. (از مجمع الامثال میدانی ص 746). و رجوع به تحلاق و یوم شود

یوم الَتحالق، و یوم تحلاق اللمم نیز گویندو جنگ مزبور را از این رو بدین نام خوانند که یکی از دو گروه سرهای خویش را تراشیدند تا نشانۀ میان ایشان باشد و آن جنگ میان بکر و تغلب روی داد. (از مجمع الامثال میدانی ص 746). و رجوع به تحلاق و یوم شود

لغت نامه دهخدا

تحذلم

(اَ قَ)

شتافتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط) : و مر یتحذلم، ای مر کأنه یتدحرج. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، ادب پذیرفتن و دانا گردیدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا