معنی تحاوص - جستجوی لغت در جدول جو

به کرانه شدن دو گروه از یکدیگر. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). تحاوز دو فریق، عدول کردن آنان از یکدیگر. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تحاور

(اِ)

تجاوب. (زوزنی). یکدیگر را جواب دادن. (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). با یکدیگر سخن گفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). با همدیگر گفتگو کردن و جواب گفتن. (آنندراج). تحاور قوم، تجاوب و رد و بدل شدن سخن میان ایشان. (از اقرب الموارد) (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تخاوص

(اِکْ)

بمعنی مخاوصه. (منتهی الارب). به دنبال چشم نگریستن. (آنندراج). چشم خوابانیده تیز نگریستن بسوی چیزی، چنانکه هنگام راست کردن تیر و دیدن در جرم آفتاب. (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا

تفاوص

(تَءْ)

از یکدیگر جدا شدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تباین و در اللسان ’تفاوص الکلام’. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

تحاص

(اِ تِ)

قسمت کردن وامخواهان مال را میان خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ازناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا