معنی تحائف در لغت نامه دهخدا

با هم عهد و پیمان بستن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (قطر المحیط)، بهم (با هم) سوگند خوردن. (زوزنی). سوگند خوردن با یکدیگر. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تنائف

(تَ ءِ)

جمع واژۀ تنوفه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). یقال: قطعوا تنوفه ذات اهوال. و ذکرته و بیننا تنائف. (اقرب الموارد) ، تنائف تنّف، اشتهای فراخ دور اطراف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به تنوفه و تنوفیه شود

جَمعِ واژۀ تنوفه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). یقال: قطعوا تنوفه ذات اهوال. و ذکرته و بیننا تنائف. (اقرب الموارد) ، تنائف تُنَّف، اشتهای فراخ دور اطراف. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به تنوفه و تنوفیه شود

لغت نامه دهخدا

صحائف

(صَ ءِ)

جمع واژۀ صحیفه. (منتهی الارب) (دهار) :
یاقلم را زهره باشد که بسر
برنویسد بر صحائف زآن خبر.
(مثنوی).
، نامه ای که در آن نیکیها و بدیها نویسند:
یا خجلتی و صحائفی قد سودت
و صحائف الابرارفی اشراق.
(از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

سحائف

(سَ ءِ)

جمع واژۀ سحیفه. (منتهی الارب) (آنندراج). رجوع به سحیفه شود

لغت نامه دهخدا

حائف

(ءِ)

ستمگر. جائر، مائل از راستی. ج، حافه، حیّف. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا