- تجبیه (اِ)
مرکّب از: ’ج ب ی’، بر هیأت راکعان باستادن. (تاج المصادر بیهقی)، پشت خم کرده استادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، نهادن هر دو دست بر دو زانوی خود. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)، نهادن هر دو دست بر دو زانوی خود بحالت ایستاده. (اقرب الموارد) ، نهادن هر دو دست بر زمین. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بر روی افتادن. (قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، بسجده درافتادن. (اقرب الموارد)
مرکّب از: ’ج ب ه’، سرنگون کردن خود را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) ، نوعی از تشهیر و آن چنان باشد که روی هر دو زانی را سرخ یا سیاه کرده بر شتر یا خر سوار کنند بطرزی که روی یکی مخالف روی دیگری باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط)
مرکّب از: ’ج ب ه’، سرنگون کردن خود را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط) (از اقرب الموارد) ، نوعی از تشهیر و آن چنان باشد که روی هر دو زانی را سرخ یا سیاه کرده بر شتر یا خر سوار کنند بطرزی که روی یکی مخالف روی دیگری باشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط)
