معنی تبؤن - جستجوی لغت در جدول جو

تبؤن(اِعْ)

لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(اِ)

از ’ب ٔن’، در پی راه و نشان قدم شدن. (منتهی الارب). ایز گرفتن: تبأنت الطریق و الاثر، در پی راه و نشان قدم شدم. (منتهی الارب) : ایزش را گرفتم

لغت نامه دهخدا

تبؤط

(اِعْ)

از ’ب ٔط’، بر پهلو خفتن، شب کردن بفراخی عیش، اعراض کردن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تبأط عنه، اعراض نمود از وی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تذؤن

(اِ ءَ)

گیاه ذؤنون چیدن. (منتهی الارب). رجوع به تذاؤن شود

لغت نامه دهخدا

تبون

(تُ)

جمع واژۀ تبن. (منتهی الارب). رجوع به تبن شود

لغت نامه دهخدا