معنی تبقل - جستجوی لغت در جدول جو

تبقل

لغت نامه دهخدا

درباختن و ترک کردن چیزی، برای مثال چو عمر دادی دنیا بده که خوش نبود / به صد خزینه تبذل به دانگی استقصا (خاقانی - ۷ حاشیه)
گشاده رویی، گشاده رو بودن، خوش رویی، خوش رو بودن، ابرو فراخی، طلاقت، انبساط، تحتّم، تازه رویی، مباسطه، بشر، مباسطت، روتازگی، هشاشت، بشاشت

درباختن و ترک کردن چیزی، برای مِثال چو عمر دادی دنیا بده که خوش نبود / به صد خزینه تبذل به دانگی استقصا (خاقانی - ۷ حاشیه)
گشاده رویی، گشاده رو بودن، خوش رویی، خوش رو بودن، اَبرو فَراخی، طَلاقَت، اِنبِساط، تَحَتُّم، تازِه رویی، مُباسَطِه، بِشر، مُباسَطَت، روتازِگی، هَشاشَت، بَشاشَت

فرهنگ فارسی عمید

تنقل

مزه خوردن، آجیل خوردن، هر گونه آجیل، خشکبار، شیرینی، میوه و امثال آن، از جایی به جایی رفتن، جا به جا شدن

فرهنگ فارسی عمید

تعقل

هوش و خرد پیدا کردن و به نیروی عقل به امری پی بردن، از روی فکر و خرد به کاری اندیشیدن

فرهنگ فارسی عمید

تقبل

قبول کردن، پذیرفتن، به عهده گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

تبتل

از دنیا بریدن و به خدا پیوستن

فرهنگ فارسی عمید

تبدل

عوض شدن، بدل شدن، دگرگون شدن

فرهنگ فارسی عمید

متبقل

(مُ تَ بَقْ قِ)

آن که به طلب بقل برآید. (آنندراج). کسی که بیرون می رودبرای فراهم کردن سبزه. (ناظم الاطباء) ، کسی که چراند سبزه، ستوران خود را. (آنندراج). آن که ستوران وی می چرانند سبزه را، خری که می چرد سبزه را. (ناظم الاطباء). و رجوع به تبقل شود

لغت نامه دهخدا

تبقی

زنده و باقی گذاشتن

معنی تبقل - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما