- تبأط (اِ)
تبؤط. رجوع به تبؤط شود
معنی تبأط - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ فَ)
لغت نامه دهخدا
به شمشیر زدن یکدیگر را. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). با یکدیگر شمشیر زدن. (آنندراج). و هنگامی که سواره باشند این کلمه بکار نمی رود. (از اقرب الموارد)
(اِ)
لغت نامه دهخدا
از ’ب ٔن’، در پی راه و نشان قدم شدن. (منتهی الارب). ایز گرفتن: تبأنت الطریق و الاثر، در پی راه و نشان قدم شدم. (منتهی الارب) : ایزش را گرفتم
(اِعْ)
لغت نامه دهخدا
از ’ب ٔط’، بر پهلو خفتن، شب کردن بفراخی عیش، اعراض کردن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) : تبأط عنه، اعراض نمود از وی. (ناظم الاطباء)