معنی تأی - جستجوی لغت در جدول جو

تأی

لغت نامه دهخدا

تاری

تار، تاریک، تیره

فرهنگ فارسی عمید

تالی

آنکه بعد بیاید، ازپی آینده، تابع، پیرو، تلاوت کننده، در علم منطق جزء مؤخر جملۀ شرطیه

فرهنگ فارسی عمید

تابی

سرکشی کردن، گردن کشی کردن
کسی را به پدری گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

تانی

درنگ کردن، به آهستگی و آرامی کاری کردن، آهستگی

فرهنگ فارسی عمید

تازی

عرب، عربی، اسبی از نژاد عربی
نوعی سگ شکاری بسیار دونده و تیزرو با بدن لاغر و پاهای دراز

فرهنگ فارسی عمید

تاسی

پیروی کردن، اقتدا کردن، تقلید کردن

فرهنگ فارسی عمید

تاذی

اذیت شدن، آزار دیدن، آزرده شدن

فرهنگ فارسی عمید

تأیی

(اِطْ طِ)

قصد نمودن شخص و آیت اورا. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تأییته و تآییته ، ای قصدت آیته و تعمدته . (اقرب الموارد) ، توقف و درنگ نمودن در مکانی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تاقی

کلاه، از لغات ترکی، (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تأیس

(اِ مِ)

نرم و خوار گردیدن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تأیه

(اِ مِءْ)

از ’ای ی’، تلبث. تحبس. (منتهی الارب). توقف. درنگ

لغت نامه دهخدا

تأیم

(اِ مِ)

بیوه شدن. (زوزنی). ناکدخدا ماندن. (آنندراج). تأیم زن از شوی، بیوه گردیدن از او. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). تأیم مرد یا زن، که زمانی بگذرد و ازدواج نکرده باشند. (از اقرب الموارد). ناکدخدا ماندن مرد و بی شوی ماندن زن. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تأید

(اِ)

نیرومند شدن. (دهار). قوی و توانا گشتن. (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تأیب

(اِ)

بازگشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، بشب آمدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از قطر المحیط ذیل اوب)

لغت نامه دهخدا