معنی بیکنی - جستجوی لغت در جدول جو

بیکنی

لغت نامه دهخدا

بیکن

(دخترانه)

بدون رقیب، یگانه (نگارش کردی: بکن)

فرهنگ نامهای ایرانی

بیانی

(بَ)

منسوب به بیان، یعنی تفسیری. (ناظم الاطباء). مربوط به علم بیان. رجوع به بیان شود، منسوب است به بیان بن سمعان تمیمی. (الانساب سمعانی). رجوع به بیانیه شود

لغت نامه دهخدا

بیژنی

(ژَ)

تیره ای از بهمئی از شعبه لیراوی از ایلات کوه گیلویۀ فارس. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 89)

لغت نامه دهخدا

بیژنی

(ژَ)

منسوب به بیژن و نژاد و صفات او

لغت نامه دهخدا

بیکند

(بَ کَ)

نام شهری است که در روایات قدیم بنای آن را به جمشید نسبت دهند و گویند که سالها پایتخت افراسیاب بود و به کنگ دژ یا کندژ مشهور است. و آن در پنج فرسخی بخارا و سر راهی که نزدیک ’فربر’ به جیحون میرسد قرار دارد واکنون هم موجود است. این شهر در قرن چهارم دارای قلعه ای بود که فقط یک دروازه داشت و در وسط شهر مسجدی بود مزین به سنگهای مرمر و محرابی زراندود و حومه آن بازار داشت که گویند به هزار میرسید. (از ترجمه سرزمینهای خلافت شرقی ص 492). و نیز رجوع به تاریخ بخارای نرشخی ص 5، 21، 22 و حدود العالم، معجم البلدان، نزهه القلوب ص 261، مراصدالاطلاع، الفهرست ابن الندیم، الجماهر ص 205، 157، فهرست حبیب السیر، مجمل التواریخ ص 309 و برهان و فرهنگهای فارسی شود:
منه دل در جهان کز بیخ برکند
جهان جم را که او آکند بیکند.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

بیکند

(کَ)

زاغه. آغل. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

بیکندی

(بَ کَ)

منسوب است به بیکند از بلاد ماورأالنهر در یک منزلی بخارا و جمعی از علما به این دیار منسوبند و آنجا فعلاً خراب است. (از انساب سمعانی)

لغت نامه دهخدا

بیکینی

آتول غیرمسکون، شامل 36 جزیره کوچک اقیانوس کبیر مرکزی، جزء جزائر مارشال، آزمایشهای بمبهای اتمی کشورهای متحدۀ امریکا در 1946 میلادی در اینجا انجام گرفت، (دائره المعارف فارسی)

لغت نامه دهخدا

بیانی

(بَ)

از جملۀ شعرای زمان سلطان یعقوب خان است و شخص دردمند و مستمند و خوش طبع بود و این مطلع از اوست:
چون کنم کز روزه سرو من خلالی گشته است
روی چون ماه تمام او هلالی گشته است.
هر کجا داغی است تنها بر دل افکار ماست
گلبن دردیم و گلهای ملامت بار ماست.
یکشبی گفتی مرو در خواب بیدارم هنوز
سالها شد کآن سخن را پاس میدارم هنوز.
(مجالس النفائس ص 300)

لغت نامه دهخدا