- بوهکردن
بوهاکردن
معنی بوهکردن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(نَثْیْ)
لغت نامه دهخدا
کنایه از کسب کردن بو. (آنندراج). بوی چیزی را استشمام کردن. بوییدن. (فرهنگ فارسی معین). بوئیدن. استشمام. (یادداشت بخط مؤلف) :
باغبان ورنه گشوده ست گلستان ترا
بو نکرده ست صبا سیب زنخدان ترا.
صائب (از آنندراج).
باغبان ورنه گشوده ست گلستان ترا
بو نکرده ست صبا سیب زنخدان ترا.
صائب (از آنندراج).
استشمام کردن، بو کشیدن، بوییدن، بدبو شدن، متعفن شدن، له شدن، فاسد شدن
بوکردن، تشخیص بو از طریق حس شامه
