- بو
- آنچه بوسیله بینی احساس شود، رایحه، بوی نیز گویند
معنی بو - جستجوی لغت در جدول جو
- بو
- بوییدن، آنچه به وسیلۀ بینی و قوۀ شامه احساس می شود، رایحه، کنایه از اثر، کنایه از امید
پدر، در اول کنیه های عربی می آید مثلاً بوالفضل، بوالقاسم
بودن
باشد،برای مثال پای نهم در عدم بو که به دست آورم / هم نفسی تا کند درد دلم را دوا (خاقانی - ۳۸)
بو برداشتن: بو گرفتن، بوناک شدن
بو بردن: احساس بو کردن، اندک اطلاعی از یک امر پنهانی پیدا کردن، گمان بردن، پی بردن
بو دادن: بوناک بودن و بو پس دادن، تف دادن چیزی روی آتش، مثل تف دادن تخم هندوانه و امثال آن
بو کردن: بوییدن، بو کشیدن، استشمام
بو کشیدن: بوییدن، بو کردن، استشمام
بو گرفتن: بو برداشتن، خوشبو یا بدبو شدن، بوناک شدن
بوی کوهی: در علم زیست شناسی گیاهی صحرایی بومی خراسان که از ریشۀ آن نوعی صمغ به دست می آید
- بو
- در آغاز کنیه های عربی می آید، بوالقاسم، بوالفضل
- بو ((بُ نِ دَ))
- آن چه به وسیله بینی و حس شامه احساس شود، امید، آرزو، عطر، درک کردن، دریافتن
- بو
- Flagrance, Odor
- بو
- запах
- بو
- Duft, Geruch
- بو
- запах
- بو
- zapach
- بو
- 香气 , 气味
- بو
- fragrância, odor
- بو
- fragranza, odore
- بو
- fragancia, olor
- بو
- parfum, odeur
- بو
- geur
- بو
- กลิ่น , กลิ่น
- بو
- aroma, bau
- بو
- رائحةٌ
- بو
- ריח , ריח
- بو
- 香り , 臭い
- بو
- 향기 , 냄새
- بو
- harufu
- بو
- গন্ধ , গন্ধ
- بو
- خوشبو , بو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
نفحه
معطر
آتمایزر
محلی
زلزله
اکولوژی
ملاحظه کردن