- بهیه
تابان، درخشان
معنی بهیه - جستجوی لغت در جدول جو
- بهیه (بَ هی یَ)
تأنیث بهی. (آنندراج). مؤنث بهی، یقال امراءه بهیه. (ناظم الاطباء).
- بهیه
روشن و تابان
- بهیه ((بِ یَّ))
روشن، تابان، نیکو، زیبا
- بهیه
تابان، روشن، فاخر، شکوهمند
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ بَهَْ هی یَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث مبهی. ج، مبهیات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- ادویۀ مبهیه، داروهایی که برای تقویت باه بکار برند. و رجوع به مبهی و مبهیات شود
- ادویۀ مبهیه، داروهایی که برای تقویت باه بکار برند. و رجوع به مبهی و مبهیات شود
خرد ستور: بره بزغاله گوساله سیاشب شب های بی ماه خر سنگ، کار دشوار، یل
مبهیه در فارسی مونث مبهی: ور نفزا مونث مبهی جمع مبهیات. یا ادویه مبهیه. ادویه ای که استعمال آنها موجب تقویت قوه باه شود
نفرین دستکش چرمی که میرشکاران بر دست کنند و بدان باز و چرغ و غیره را بر دست گیرند
