- بلندپرواز
پرنده ای که در آسمان اوج گیرد مانند باز، عقاب و مانند آن، کنایه از ویژگی کسی که آرزوی ترقی و عظمت دارد و بیش از مقام و مرتبه اش خودنمایی و خودستایی می کند، بلندگرای
معنی بلندپرواز - جستجوی لغت در جدول جو
- بلندپرواز (بُ لَ پَ)
پرنده ای که در آسمان اوج گیرد. (فرهنگ فارسی معین) :
مرغی است دلم بلندپرواز
اما ز قضاش دام روزی است.
خاقانی.
چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
که زیر بال همای بلندپروازند.
سعدی.
کجا به صید ملخ همتت فرود آید
بدین صفت که تو باز بلندپروازی.
سعدی.
باز بلندپرواز ایزد متعال. (حبیب السیر چ تهران ج 3 ج 4 ص 322).
قلولی ̍، مرغ بلندپرواز. (منتهی الارب).
مرغی است دلم بلندپرواز
اما ز قضاش دام روزی است.
خاقانی.
چه نیکبخت کسانی که اهل شیرازند
که زیر بال همای بلندپروازند.
سعدی.
کجا به صید ملخ همتت فرود آید
بدین صفت که تو باز بلندپروازی.
سعدی.
باز بلندپرواز ایزد متعال. (حبیب السیر چ تهران ج 3 ج 4 ص 322).
قلولی ̍، مرغ بلندپرواز. (منتهی الارب).
- بلندپرواز ((~. پَ))
آن که آرزوی ترقی بسیار دارد
- بلندپرواز
اوج گیر، بلندگرا، بلندی گرا، اوج طلب، عظمت جو، افزون خواه، افزون طلب، بیشی طلب، عظوت طلب، جاه طلب، نام جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بُ لَ پَ)
لغت نامه دهخدا
عمل و حالت بلندپرواز. (فرهنگ فارسی معین) :
ز چرخ صید کند نسر طایر و واقع
عقاب همت او از بلندپروازی.
سوزنی.
ز چرخ صید کند نسر طایر و واقع
عقاب همت او از بلندپروازی.
سوزنی.
پرنده ای که در آسمان اوج گیرد، آنکه آرزوی ترقی بسیار دارد مایل برفعت و عظمت، لافزن خود ستا
اوج طلبی، افزون خواهی، افزون طلبی، بیشی طلبی، جاه طلبی، عظمت طلبی، عظمت جویی
