معنی بقوقه - جستجوی لغت در جدول جو

بیابان و زمین نرم هموار، یا آنکه بجز درخت رخامی، دیگر نرویاند، یا زمینی که هیچ نرویاند. (منتهی الارب). مفازه، یا قطعه زمینی که هیچ نرویاند. (از اقرب الموارد). بلوق.

لغت نامه دهخدا

بقاقه

(بَ قَ)

مرد بسیارگوی، تاء برای مبالغه است. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بقبقه

(اِ)

پریشان گفتن و طول دادن سخن را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). پرحرفی کردن. وراجی کردن. (دزی ج 1 ص 102).

لغت نامه دهخدا

بقبقه

(بَ بَ قَ)

بانگ کوزه در آب و مانند آن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

بقبوقه

تاول. تاول روی پوست. (دزی ج 1 ص 102)

لغت نامه دهخدا

بروقه

(بَرْ وَ قَ)

یکی بروق. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). در مثل است: أشکر من بروقه، حق شناس تر و سپاسگزارتر از بروقه، چه آن با دیدن ابر سبز شود. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به بروق شود

لغت نامه دهخدا

قوقه

(قو قَ / قِ)

به فتح قاف دوم به معنی قوقو است که تکمۀ کلاه و پیراهن و امثال آن باشد. (برهان) (آنندراج) :
چتر زرین چرخ یعنی مهر
افسر و قوقۀ کلاه تو باد.
؟ (از آنندراج).
رجوع به قوقو شود

لغت نامه دهخدا