معنی بظراء - جستجوی لغت در جدول جو

بظراء

لغت نامه دهخدا

نظراء

نظیرها، مثل ها، مانندها، مساوی ها، همدوش ها، جمع واژۀ نظیر

فرهنگ فارسی عمید

بزراء

(بَ)

زن بسیارفرزند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

براء

(بَ)

بی گناه. (مهذب الاسماء) ، جامۀ کهنه و امثال آن باشد زیرا که امثال این چیزها در وجه برات دهند. (انجمن آرا). جامۀ کهنه و امثال آن که در وجه برات مواجب بمردم دهند. (برهان) (از فرهنگ فارسی معین) :
براتی پوش اندام تو سیم است
برادرزادۀ زلفت نسیم است.
دهلوی (از انجمن آرا).
از این شعر چنین مفهوم میشود که براتی پوش ملازمانی اند که قابل آن نیستند که از جامه خانه پادشاه یا حاکم، خلعت خاص پوشند بلکه ایشان را براتی بکسی حواله نمایند که به اندازۀ پایه او جامه به او دهد. (انجمن آرا). در مازندران این لفظ به مرتبه ای متعارف است که در غیر لباس نیز بکار رود چنانکه بعد از طعام خوردن بقیه را که بملازمان دهند آنرا نیز براتی گویند. (آنندراج) :
ز نو تازه کن خلعت حسن هر دم
پس آنگه براتی بشمع خور انداز.
شرف الدین شفروه (از انجمن آرا).
، مردمی که در عروسی همراه داماد ب خانه عروس روند. (برهان) (آنندراج) (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

براء

(بِ)

جمع واژۀ باری ٔ. به شدگان از بیماری. برٔیافتگان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

نظراء

(نُ ظَ)

جمع واژۀ نظیر. رجوع به نظیر شود: و بر نظرای خود از رودکی و رازی بدان شعر فایق شده. (تاریخ قم ص 11)

لغت نامه دهخدا

بجراء

(بَ)

تأنیث ابجر، زن برآمده ناف و کلان شکم. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ج، بجر و بجران. (از منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

بخراء

(بَ)

تأنیث ابخر. تفناک، پاره پاره کردن: و او را بزخمهای پیاپی وضربهای بی محابا بخش کردند و جان او را که حشاشۀ مکرمت بود بر باد دادند. (ترجمه تاریخ یمینی) ، بخشیدن. عطیه کردن. عطا کردن:
همه بخش کرد آنچه بد بر سپاه
سراپرده و خیمه تخت و کلاه.
فردوسی.
چو بر گل گران بدره ها بخش کرد
همه رنگ رخسارشان رخش کرد.
شمسی (یوسف و زلیخا).
بقنطار زر بخش کردن ز گنج
نباشد چو قیراطی از دسترنج.
سعدی (بوستان).
، مقدر کردن. تقدیر کردن. نصیب دادن:
از آن بخش کایزد بکرده ست پیش
نه کم گردد از رنج روزی نه بیش.
اسدی.
جهاندار بخشی که کرده ست پیش
از آن بخش کمتر نگردد نه بیش.
اسدی

لغت نامه دهخدا

بثراء

(بَ)

نام کوهی است. (از اقرب الموارد). کوهی است مربجیله را که ابراهیم بن ادهم معتکف آن بود عبادت را. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). نام کوهی است و برخی گویند نام درختی است که نام آن در غزوه رجیع آمده است. (از معجم البلدان) ، زهاب. (برهان قاطع)

لغت نامه دهخدا

بتراء

(بَ)

جائی است که در غزوۀ حضرت رسول به بنی لحیان نسبت شده است. (از معجم البلدان).

لغت نامه دهخدا

بتراء

(بَ)

رسا. کامل. (منتهی الارب) (آنندراج). تأنیث ابتر است.

لغت نامه دهخدا

ظراء

(ظَ)

کوهی است در بلاد هذیل. تأبطشرا ظاهراً در بیت ذیل از ظرءهمین ظراء را اراده کرده آنجا که گوید:
اء بعد النفاثیین ازجر طائرا
و آسی علی شی ٔ اذا هو ادبرا
اءنهنه رحلی عنهم و اخالهم
من الذّل بعراً بالتلاعه اعفرا
ولو نالت الکفار اصحاب نوفل
بمهمهه مابین ظرء و عرعرا.
(معجم البلدان)

کوهی است در بلاد هذیل. تأبطشرا ظاهراً در بیت ذیل از ظرءهمین ظراء را اراده کرده آنجا که گوید:
اء بَعْدَ النفاثیین ازجرُ طائرا
و آسی علی شی ٔ اذا هو ادبرا
اءُنهنه رحلی عنهم و اخالهم
من الذّل بعراً بالتلاعه اعفرا
ولو نالت الکفار اصحاب نوفل
بمهمهه مابین ظَرء و عرعرا.
(معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا