معنی بزپا - جستجوی لغت در جدول جو

بزپا

ایستاده، کسی یا چیزی که روی پای خود قرار گرفته باشد، ورپا، هج، سرپا، برپای، برخاسته، قائم

(سَ)

کنایه از مدبر. (آنندراج) ، بدبخت. (آنندراج). شوم قدم. (انجمن آرا) :
چو سرسبزی خواجه باشد بجای
چه اندیشه از دشمن سبزپای.
امیرخسرو (از آنندراج).
سر خسرو ز سبزی بر سها باد
غبار سبزپایان زو جدا باد.
میرخسرو (از رشیدی).
رجوع به سبزپا شود

لغت نامه دهخدا

بپا

(بِ پا / بِپْ پا)

که پاس چیزی نگاهدارد. پاینده. پاسبان. حافظ. حارس. نگهبان. (یادداشت مؤلف).

لغت نامه دهخدا

بپا

(بِ)

مستقر. برجای. ایستاه. مقیم. برپای. بپای.
- بپا باش، برخیز. بایست. (از ناظم الاطباء). رجوع به بپای شود.
- بپا بودن، برقرار بودن. برجا بودن. ایستاده بودن، مجازاً، زن زیباروی و خوب رخ

لغت نامه دهخدا

بزا

(بَ)

وزا. (یادداشت بخط دهخدا). رجوع به بزیدن و وزیدن شود

لغت نامه دهخدا

بزا

(بَ)

بزی ̍. کجی پشت، نزدیک سرین و یا مشرف شدن وسط پشت بر سرین یا بیرون آمدگی سینه و درآمدگی پشت یا بیرون آمدگی سرین. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بزپار

(بُ)

رشته کوهی است در جنوب فارس که برود ’مند’ ختم میشود، یعنی یکی از شعب رود ’مند’ از دامنۀکوههای بزپار سرچشمه میگیرد. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

گزپا

(گَ)

نام طائری است که پایش دراز باشد. (آنندراج) (غیاث)

لغت نامه دهخدا

برپا

(بَ)

مرکّب از: بر + پا، ایستاده. روی پا. (ناظم الاطباء)، قائم و ایستاده. (آنندراج)، سرپا. مقابل نشسته.
- برپا بودن، بر پای بودن صف، متشکل بودن. رده بودن:
بروز بار کو را رای بودی
به پیشش پنج صف برپای بودی.
نظامی.

لغت نامه دهخدا

بزرا

(بَ)

بلغت زند و پازند، تخم زراعت را گویند مطلقاً، یعنی هر چیز که بجهت خوردن حیوانات کاشته میشود. (آنندراج) (برهان) (انجمن آرای ناصری) (هفت قلزم) (ناظم الاطباء). هم ریشه بذر عربی. (حاشیۀ برهان چ معین). رجوع به بزر و بذر شود

لغت نامه دهخدا

سبزپا

(سَ)

شوم قدم. (انجمن آرا) (رشیدی). مرد شوم قدم و نامبارک پی. (برهان). بدقدم. مقابل سپیدپا. رجوع به سبزپای شود

لغت نامه دهخدا