معنی برگرد در لغت نامه دهخدا

صورتی از برگیرد یا مخفف برگیرد. رجوع به برگرفتن شود:، به نوک سنان برگرد ژنده پیل، به تیغ آتش آرد ز دریای نیل.، اسدی

معنی برگرد در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان مایوان بخش حومه شهرستان قوچان. سکنۀ آن 404 تن. آب آن از قنات و محصول آن سیب زمینی و انگور است. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 9)، جدا کردن. منقطع کردن. پاره کردن. بریدن. رجوع به گسستن شود

معنی برگرد در فرهنگ لغت هوشیار

پیرامون گرداگرد: برگرد ماه. توضیح لازم الاضافه است

معنی برگرد - جستجوی لغت در جدول جو

برگرد

لغت نامه دهخدا

برگرد

لغت نامه دهخدا

برگرد

فرهنگ لغت هوشیار

بیگرد

(دخترانه)

بدون رقیب، کنایه از بسیار زیبا (نگارش کردی: بگهرد)

فرهنگ نامهای ایرانی

برگند

رشوه، آنچه از پول و مانند آن به کسی می دهند تا کاری برخلاف وظیفۀ خود انجام دهد یا حق کسی را ضایع و باطل کند یا حکمی برخلاف حق و عدالت بدهد، رشوت، پاره، بلکفد، بلکفت

فرهنگ فارسی عمید

فرگرد

واحد تقسی بندی مطالب کتاب، فصل

فرهنگ فارسی عمید

سرگرد

افسر ارتش بالاتر از سروان، یاور

فرهنگ فارسی عمید

بر گرد

(بَ گِ دِ)

گرداگرد و پیرامن: برگرد ماه، پیرامن ماه. (از آنندراج) :
سؤال کردم و گفتم جمال روی ترا
چه شد که مورچه بر گرد ماه جوشیده ست.
سعدی (ازآنندراج).
و رجوع به گرد شود

لغت نامه دهخدا

سرگرد

(سَ گَ)

دوران سر. (آنندراج). دوار. سرگیجه

لغت نامه دهخدا

بشگرد

(بِ گَ)

شکاری. (از برهان). صیاد. شکارچی. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بدرگرد

(بَ گِ)

دهی از بخش مرکزی شهرستان شاه آباد (اسلام آباد غرب) است که 222 تن سکنه دارد. محصول آن غلات، حبوب، چغندرقند و لبنیات است. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

بجگرد

(بِ گِ)

دهی از دهستان اشترجان فلاورجان اصفهان در 7 هزارگزی جنوب باختر فلاورجان. سکنۀ آن 385 تن، آب از زاینده رود. محصول آن غلات و پنبه است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

سرگرد

(سَ گُ)

درجه ای است در آرتش بالاتر از سروان و پایین تر ازسرهنگ دوم و علامت آن یک ستارۀ هشت پر بزرگ است که روی هر یک از دو دوش دارندۀ این درجه دوخته میشود

لغت نامه دهخدا

برگر

(بَ گَ)

نامی از نامهای خدای تعالی در زبان پهلوی، و آن در کارنامۀ اردشیر آمده است. (از یادداشت دهخدا) ، برگستواندار. برگستوان پوشیده:
همان پیل برگستوان کش هزار
که بگریزد از بوی ایشان سوار.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

فرگرد

(فَ گَ)

شهرکی است خرد (به خراسان) . مردمان او خداوند چهارپایند. (حدود العالم)

لغت نامه دهخدا

بگرد

(بِ گَ)

بمعنی تباه و ضایع. (غیاث) (آنندراج).
- بگردبودن، خراب و تباه بودن.
- بگرد رفتن، خراب و تباه شدن. (غیاث) (آنندراج) :
ز رفتن تو دل خاکسار رفت بگرد
بنای صبر و شکیب و قرار رفت بگرد.
صائب (از آنندراج).
ز داغ دل شده روشن چراغ کوکب ما
بگرد رفت سحر پیش ظلمت شب ما.
ظهوری (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خرگرد

(خَ گِ)

قریه ای از قرای جام است و لسترنج درباره آن چنین گوید: نام یکی از شهرهای مهم خواف است، این نام شهر خرجرد مشهور است ولی ابن حوقل آنرا بصورت خرگرد ضبط کرده، همچنین شهر فرگرد در یک منزلی خاور خرگرد که یاقوت آنرا فرجرد و فلجرد ضبط نموده است کوسوی یا کوسویه نزدیک برود خانه هرات و در شمال خرگرد واقع و بزرگترین این هر سه شهر بود و یک سوم شهر بوشنج که مجاور آن و خراسان بود وسعت داشت. (از سرزمینهای خلافت شرقی ص 383). تولد جامی در خرگرد اتفاق افتاده است، و این خرگرد از نواحی ولایت جام است و این آن قصبه ای نیست که در اطراف مقبرۀ شیخ احمد جام (ژنده پیل) بنام تربت جام وجود دارد. (حاشیۀ ص 562 تاریخ ادبیات ادوارد برون ج 3 ترجمه حکمت). در فرهنگ جغرافیایی ایران آمده: دهی است از دهستان رودمیان خواف شهرستان تربت حیدریه، واقع در 6هزارگزی جنوب خاوری رودسر راه شوسۀ عمومی تربت حیدریه به نیازآباد. این دهکده در جلگه واقع است با آب و هوای معتدل، آب آن از قنات و محصول آن غلات و پنبه و شغل اهالی زراعت و کرباس بافی و راه آن اتومبیل رو است. در این آبادی بنائی است قدیمی که در آن شاهرخشاه دارالخلافه داشته است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا