- برترمنش (بَ تَ مَ نِ)
که سرشت و طبیعت و همت برتر دارد. که صفاتی برتر از دیگران دارد. که دارای ادراک عالی است. (ناظم الاطباء) :
کسی کو بود تیز و برترمنش
نپیچد زبیغاره و سرزنش.
فردوسی.
از آن پس از آن انجمن آنچه ماند
بزرگان برترمنش پیش خواند.
فردوسی.
خداوند زیبا و برترمنش
کزو دور بیغاره و سرزنش.
فردوسی.
که شاید جهاندار برترمنش
نخواهد که بر ما بود سرزنش.
فردوسی.
همیشه بزی شاد و برترمنش
زتو دور بادا بد بدکنش.
فردوسی.
از آن رفتن شاه برترمنش
همان بدستایش همان سرزنش.
فردوسی.
کسی کو بود تیز و برترمنش
نپیچد زبیغاره و سرزنش.
فردوسی.
از آن پس از آن انجمن آنچه ماند
بزرگان برترمنش پیش خواند.
فردوسی.
خداوند زیبا و برترمنش
کزو دور بیغاره و سرزنش.
فردوسی.
که شاید جهاندار برترمنش
نخواهد که بر ما بود سرزنش.
فردوسی.
همیشه بزی شاد و برترمنش
زتو دور بادا بد بدکنش.
فردوسی.
از آن رفتن شاه برترمنش
همان بدستایش همان سرزنش.
فردوسی.
