معنی بربا - جستجوی لغت در جدول جو

بربا

لغت نامه دهخدا

بروا

(پسرانه)

اعتقاد (نگارش کردی: بوا)

فرهنگ نامهای ایرانی

برنا

(پسرانه)

جوان، جوان

فرهنگ نامهای ایرانی

بریا

(دخترانه)

واژه ایکاش (نگارش کردی: بریا)

فرهنگ نامهای ایرانی

بابا

(پسرانه)

پدر بزرگ، با احترام اسم از پدر بردن، تخلص شاعرکرد، حسین کرم الله، نام شاعرو عارف کرد، بابا طاهر عریان

فرهنگ نامهای ایرانی

بربر

وحشی، ویژگی حیوانی که اهلی نشده و از انسان گریزان باشد

فرهنگ فارسی عمید

کبربا

آش کبر

فرهنگ فارسی عمید

برنا

جوان، آنکه یا آنچه به حد میانۀ عمر طبیعی خود رسیده باشد، برنا، کم تجربه، مساعد و موافق مثلاً بخت جوان

فرهنگ فارسی عمید

برباد

خراب، ویران، نیست و نابود

فرهنگ فارسی عمید

بربار

بالاخانه، خانه ای که بالای خانۀ دیگر ساخته می شود، اتاقی که در طبقۀ دوم یا سوم یا بالاتر ساخته شده، خانۀ تابستانی، بالاخانۀ بادگیردار
پربار، پرواره، فروار، فرواره، فراوار، فربال، بروار، برواره، غرفه

فرهنگ فارسی عمید

کبربا

(کَ بَ)

آش کبر باشد چنانکه آش ماست را ماست با گویند چه با بمعنی آش است. (برهان) (آنندراج). آش کبر. (ناظم الاطباء). کبروا. (حاشیۀ برهان چ معین). کوربا. کوروا. کبریه لصفیه. اصفیه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

برباد

(بَ)

مرکّب از: بر + باد، نیست و نابود. (آنندراج)، خراب و منهدم و سرنگون و ویران شده. (ناظم الاطباء)،
- برباد آمدن، بیهوده و بی فایده شدن:
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کاین تحمل که تو دیدی همه برباد آمد.
حافظ.
- برباد بودن، معدوم و ناپدید بودن. فانی بودن. (ناظم الاطباء)،
- برباد دادن، تلف کردن. نابود کردن. نیست و نابود کردن. (آنندراج)، ذرو:
زلفش اندر دور حسنش بس که کج بازی نمود
دودمان خویشتن را عاقبت برباد داد.
کافی (آنندراج)،
-

مُرَکَّب اَز: بر + باد، نیست و نابود. (آنندراج)، خراب و منهدم و سرنگون و ویران شده. (ناظم الاطباء)،
- برباد آمدن، بیهوده و بی فایده شدن:
از من اکنون طمع صبر و دل و هوش مدار
کاین تحمل که تو دیدی همه برباد آمد.
حافظ.
- برباد بودن، معدوم و ناپدید بودن. فانی بودن. (ناظم الاطباء)،
- برباد دادن، تلف کردن. نابود کردن. نیست و نابود کردن. (آنندراج)، ذرو:
زلفش اندر دور حسنش بس که کج بازی نمود
دودمان خویشتن را عاقبت برباد داد.
کافی (آنندراج)،
-

لغت نامه دهخدا

بربار

(بَ)

بالاخانه و حجره ای که بر بالای حجرۀ دیگر سازند. (برهان) (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). فروار. رجوع به فروار شود.

لغت نامه دهخدا

بربار

(بَ)

بربار و برباره، نام صنفی از مردمان، نوعی نان ضخیم تر از انواع دیگر آن منسوب به بربر افغان زیرا در اواخر عهد قاجاریه چند تن بربر آن را در تهران رواج دادند، منسوب به ایل بربر ساکن سرحد ایران و افغانستان

لغت نامه دهخدا

بربار

(بَ)

شیر. (منتهی الارب) (آنندراج). شیر بیشه. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

برباس

(بِ)

چاه ژرف. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

برباط

(بَ)

وادئی از اعمال شذونه به اندلس، یا شهری هم بدانجا. (معجم البلدان).