- بذیذه (بَ ذی ذَ / ذِ)
غلبه.
معنی بذیذه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ رِ)
لغت نامه دهخدا
بدحال شدن. بذاذ. بذذ. بذوذه. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از المصادر زوزنی).
(بَ ءَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث بذی ٔ. زن بد و زشت گفتار. (ناظم الاطباء) (از معجم متن اللغه). مؤنث بذّی. زن ناسزاگوی. (از ذیل اقرب الموارد).
(بَ مَ)
لغت نامه دهخدا
خردمندی که در خشم از جا نرود. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). آنکه در غیر مورد غضب غضبناک نشود. (از ذیل اقرب الموارد). و رجوع به مادۀ قبل شود
(اِ)
لغت نامه دهخدا
بدحال شدن. بذاذ. بذاذه. بذذ. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به بذاذ شود، ظاهر شدن و طلوع کردن آفتاب. (ناظم الاطباء)
(غَ ذی ذَ)
لغت نامه دهخدا
ریم و زرداب و خون زخم و گوشت مردۀ آن. (منتهی الارب) (آنندراج). غثیثه. (اقرب الموارد)
